Им нема крај на нашите животи, само бескрајно менување.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Ќе видите жаба или пеперутка, или гасеница или птица, и изгледа речиси како боите, вообличени 108 okno.mk и аранжирани заедно, да воскликнуваат во природата, дека се тоа траги направени за тебе, од вселената, за природата на нештата.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Низ оној прозорец што е свртен кон исток, го гледа брегот и неговото зеленило од разни дрвја: бор, костен, даб, јавор, багрем, липа, леска, евла, како и по некоја питома или дива слива, круша, црешна, кои никнале сами преку семките донесени од ветрот или птиците.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Или птица кружи Или замор надојдена дише.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Еднаш ќе биде човек, потоа може да живее во вид на дрво, или цвет, или животно, или птица, или по смртта повторно да се роди како друг човек.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)