Пее само кога ќе ве види нерасположен, кога ќе забележи грижи или тага во вашите очи, а, што е најважно, кога ќе го забележи сонот врз вашето чело, врз вашата челна коска.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Што ли ќе претегне на тасот на вагата, среќата или тагата.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Баба ти ги правеше еднаш варени, друг пат пржени, трет пат со малку ориз... раскажуваше мајка ми! ...
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Потоа Камилски ги фиксира заемките извици: аферим, аферим, браво (од персиски aferim); ашколсун, синоним на аферим; ишала, ќе даде господ, ако даде господ; јазак, штета, срамота; машала, синоним на аферим, но со повикување на претпазливост и страв од урок; сакан, внимавај...
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Лик имаше како светица - душолик; душата ѝ се оцртуваше на лицето; сè што ѝ се случуваше во душата ѝ се гледаше на лицето: добро или лошо, радост или тага, ведрина или сматеност, блаж или горчина; како на лицето да ѝ беше извајана душата.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Сега кога ги читам нејзините редови што таа ги пишувала доцна во ноќите во собата што ја делевме јас и сестра ми Татјана на истиот кревет на кој и ние две спиевме ми се враќаат сите спомени од моето детство во кое ниту во еден момент не почувствував страв, осаменост, грижа или тага како што мајка ми ја опишува кога била на истата таа возраст.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Тој првин запре на заемката аман (од арапско потекло), употребувана со значење на барање милост, но во потесните текстови изразува радост, задоволство, болка или тага.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)