За ставот на еден човек кој, кога пишува реченица, мошне внимателно размислува, не за тоа која придавка да ја додаде, туку која да ја исфрли.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Клучот за Витгенштајновите гледишта во овој поглед е PI, I, 205.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Подоцна тој падна во стапицата на користење една единствена придавка, на очигледен начин, за да го восхити читетелот, понекогаш претворајќи го делотворното средство во недостаток.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Хулио Кортасар најдобро ја сосредоточува големината на тој долг: „Големата лекција на која нѐ научи Борхес“, рече Кортасар, „не беше лекција за темите, содржината или техниката.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Беше тоа лекција за самото пишување, за ставот.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Тука тој ја разгледува мислата дека менталниот процес на интенција не зависи од постоењето на обичај или техника.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)