Зашто, во едно хомофобично општество, секаков израз на чувство побуден од геј-сексуална желба или љубов ќе се доживее како несоодветен, екстравагантен, валкан, гротескен, претеран, театрален – а, со тоа, како изведбен, а не како автентичен.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
- „Гневот не раздели или љубовта? Судбината не порази или гордоста?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
За геј-мажите, тогаш, задачата да го преведат чувството во општествен израз содржи невообичаено потешки предизвици кога чувството за кое станува збор е еротско.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Не сум силна без тебе, нема ден, нема ноќ, сѐ е празно, убавината е илузија, реалноста е грдотија, животот е пустелија, а љубовта знае да биде сурова.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Нагорничавиот пат по кој мораат да се искачуваат геј-мажите за да се здобијат со прифатеност и еднаквост е најстрмен кога минува низ подрачјето на еротското чувство и на романтичната љубов.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ете зошто мелодрамата, а не трагедијата, е естетската форма што ѝ е најподобна на машката геј-култура.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
И потоа: размислувајќи на темата - детска љубов, или љубов на детски начин, не можев а да не ја спомнам оваа преубава книга што на поетски начин, на другарски начин, малку тажно, повеќе шеговито, ја обработува првата детска љубов.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)