или (сврз.) - од (предл.)

Значи, и со бегол поглед може да се дојде до заклучок дека домашната „популарна ликовна уметност“ нема допирни точки со некои светски текови на популарноста, и тоа не само затоа што очевидно не произлегува од една развиена пазарна логика (според која навистина постои законот на понуда и побарувачка, а не само побарувачка), туку и затоа што не ги развива своите комуникациски обрасци (што сепак се случува во турбо-фолкот) и заостанува во непроменливоста на малограѓанскиот вкус (за секогаш детерминираните критериуми на „вредност“) и во парохијалниот аутизам (инцестуозна некомуникативност). Маргина 37 171
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Поради сево ова, приказната за популарното (без оглед дали поаѓа од турбо-фолк естетиката или од традиционалистичкиот аутизам) за многумина веднаш ги стекнува сите негативни конотации.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тужба, платен налог, вонреден правен лек, пресуда, решение донесено во постапка поради смеќавање на владение, како и решение против кое е дозволена посебна жалба, ќе се достават лично до странката која е физичко лице, односно до нејзиниот законски застапник, односно полномошник.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Другите писмена ќе се достават лично кога тоа со овој закон изрично е определено или кога судот смета дека поради приложените исправи во оригинали 132 или од некоја друга причина е потребна поголема претпазливост (чл. 137, ст.1 од ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Партискиот секретар на градот не спиеше по цели ноќи, откако се населија козите во градот, размислуваше, сакаше да открие од која глава е дојдена директивата за уништување на козите – од градот, републиката, федераци­ја­та или од братската социјалистичка заедница.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тоа беше Театарот, старо здание градено во псевдокласичен стил небаре пресадено овде во средиштето на Балканот од Виена, од Рим или од Париз!
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Бродот бил пропуштен од царинските служби во пристаништето или од невнимание, што е тешко да се поверува, или заради земен рушвет.“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Го знаев тоа, и самиот сум го осетил, дека онаа светлина и свечена големина и раскош на сликите што се запаметиле од детството или од младоста, не соодветствува на стварноста во која сѐ е со неизбежната и единствената можна мерка.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Не беше од Маказар, а очигледно не беше ни од блиските села, ниту пак, си дозволив да проценам, од Монастир или од Ресна.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Или од црните потони на мојата крв ќе избликнат непознати желби, и ќе биде доцна кога ќе излезат, никогаш веќе не ќе можам да мислам дека се мртви или остинати, и никогаш веќе не ќе бидам она што сум бил.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Букурешт е многу убав град, можеби еден од најубавите или од многу убавите градови.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
На масите нашите луѓе се побучни и тоа е невообичаено за овдешните луѓе, кои гласот го повишуваат кога ќе голтнат повеќе пиво, или од она убаво чешко вино „Лудмила“.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Веќе е добро смрачено. Некои мајки викаат од портите или од дворовите.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Го држеше надежта дека може, кога мине пред Боцевата берберница, да ѝ испадне случајно нешто од чантата или од џепчето и тогаш тој сосем лесно и незабележано од никого ќе се здобие со една драгоценост.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Внатрешното јас во ќелијата е прогонувано од откинатите конкретизирани делчиња на сопственото јас или од неговите фантоми коишто се оттргнале од негова контрола. okno.mk | Margina #22 [1995] 43
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Многупати учителот на часовите по сметање нѐ тераше да пресметуваме колку пати ѕвончето во годината ни штракнува од еден час до друг, или од еден одмор до друг.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Што не значи дека не се омрсува и некое петле со понизок ранг, од послугата или од соседството.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Стрела сама се упати по него. Дали со желба и чувство да го заштитува својот млад господар, или од страв да остане сама?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Повремено, таму во белата тишина на коријата ќе се одронеше снег, предизвикан од летот на некоја невидлива птичка, или од скокањето на некоја верверичка.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Патем, сите си ги земаат букетите цвеќиња од публиката (или од дирекцијата на театарот?), аплаузите очигледно не можат да ги понесат - тие се тешки како венци на мртовец.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Затоа, ако веќе морате да купите, купете од некој што го познавате или од веќе проверена роба.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Глетките од “сегашноста” ги окупираат само маргините од огледалната рамка, додека сцените од минатото или од фантазијата на Просперо се одигруваат внатре (во рамките).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Критичарите, пак од друга страна, често вршат проценка на преводот од едниот или другиот аспект на две ограничени гледишта: од тесните погледи кон верноста на преводот (оценка којашто може да биде направена само во случај критичарот да ги познава двата јазика) или од точка на третирање на текстот на ЈЦ како дело на нивниот сопствен јазик.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
И Земјата се свиткува, но таа од самата себеси, или од премногу силина.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Излезена од саќето на муграта, или од пламенот на лозовите прачки: Најпрвин мирисот нејзин ќе осамне како слутење, дури потоа ќе те обвитка во проѕирна коприна облакот, а сетне засекогаш со тебе ќе остане пепелта на нејзиниот отсутен допир.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Често пати го обвинуваше него ако се случеше нешто на ова место, како на пример, ако пор или ракун фатеше пиле, а тоа можело да биде спречено од претпазливоста, или од надзорот на Тито.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Во неговиот стан под керамидата беше влажно и студено и затоа често настинуваше и боледуваше де од кијавица, де од грип или од некоја друга болест.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Зошто, мори, колку пати си ме донесла пијан од свадба или од гости? Та само збориш за инат!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
- Вие сте Грци? - Не, Македонци. - Македонци? А од која Македонија? Од грчката или од Република Македонија?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И одеднаш ме зароби прашањето – дали тогаш, во тие години, кога тука нашите биле, имало православна црква среде италијанската воена база, а би требало да има католичка, или од некого е градена подоцна за спомен на тие кои тука битисувале?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Исчекувањето беше идеал, како и невиноста; дури и кога љубовта, потајна, каква што налагаше времето, ќе се родеше – требаше да се оствари тој идеал на чекањето, да се страда во тоа исчекување и во стравот дали соединувањето на двете души и двете тела навистина ќе се случи и, како во некоја религиозна приказна, тоа страдање беше искупување по кое како награда требаше да следи вечна љубов, онаа која ќе трае и по смртта.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
За оние нешта кои требаше допрва да дојдат дознававме од пријателките кои имаа постара сестра или братучетка, или од некоја книга, и дознаеното, она што беше како гледање низ дебел превез, предизвикуваше страв и срам, а во исто време и копнежливо исчекување.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Од силината на неговиот глас или од светлината на стиховите и зборовите, застанало и се скочанило сѐ околу и таму и потаму.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Во еден миг, не знам од каде, од која посока, од која висина, или од која длабина, повторно го чув гласот на пријателот: „Памти ми ја думата; Внимавај на чумата“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Значи, еден Македонец од Источна или од Северна, или Јужна или Западна Македонија нема право да се противи да биде избрано централното македонско наречје за литературен јазик само затоа што не му се чинело убаво.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ами сега колку лажовни ќе излезат тие уверувања и на македонските комитети и на Бугарија, ако и едните и другите, од пасивен однос кон едно ново течење што бара „Македонија за Македонците”, а не за Бугарите, или од иронизирање со него, стапат во борба со него?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
А се победува Турција не од нас и не од Бугарија, ами или од голема сила или од нас, Бугарија, Србија и Црна Гора заедно, при неутралноста на другите држави.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но за тоа име, како за наше народно, ние најмногу знаеме не по некакви свои традиции или од Романците, ами по византиските историчари.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Предговор Секој човек, како член од некоја општина или од некое другарство, има извесен долг и извесни права кон и од нив.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Пред некој ден, бев модератор на трибината на тема: „Театарот и притисокот што го трпи од новото време или од материјалната беда“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Можеш да бегаш каде што ќе помислиш и со кого ќе посакаш, ама од судбината или од пишаното - нема. Затоа народниот гениј рекол: „Од пишаното не се бега“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ретко раскажуваше но кога ќе почнеше, а почнуваше кога луѓето не очекуваа, не се запираше ни под удар на порој ни под уривање на лавина што се разбудува од извик на дрвар или од крик на ѕвер.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не бил нем само Онисифор, тој, со лузната, туку и сите други заедно со жените и децата што помагале во запрегнувањето на добитокот во двоколките на кои ќе се донесат воденичките камења од Лесново, по нивна сметка пред да созреат црешите, пред лето значи, и луѓето редум ќе ги израстоварат на брегот на Давидица, секој својот товар пред своја воденица што жената или некој старец или роднина од Побожјане, од Бањанци, од Кучковица или од Мирковци ќе ја допокрие.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Мислев дека она што треба во мене да е страв станува дива болка од која ќе можам да се избавам далеку од ова чудно земјиште со многу жили во себе, негде на некое бачило запаметено од детството или од прикаските на тоа детство: во несоблазнет дом на недоразвиени јагненца до чии меки слабини топло се дише, бескрајно се сонува цутењето на праските и јаболкниците.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во секоја негова прикаска 'ртеше семе на нов настан.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
По една своја воздишка на грижа, челникот можел да процени дека познавачот на треви е болен и се сетил дека така исто бил црн и Симон Наконтик дури и по смртта и го побарал другиот тревар, го нашол и го прашал навистина ли од чумата или од улерата се поцрнува пред умирање.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Таков им доаѓал пред тоа во соништата или со тегобите: намќоросан, речиси без линија на усни, нездраво бел под небриченоста.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Бегај, малечок предавнику, не бутај ме во грев.“ Се свртев и појдов со морници под тилот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сепак Арсо Арнаутче можел да го види Лесново и низ метежот на сеќавањата. Тогаш и уште повеќе подоцна.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Најпрвин забележал дека треварот се влече безволно и тромаво под тежината на литата гуња, лапа утрена свежест со рибја уста и ги допира со криви прсти ребрата како да пребројува на нив апежи на полски пајаци-крвопијци или како да пребарува да не му се впијат в месо клобурчиња на сивозелени крлежи што останале по нагонска зајачка игра на местото на кое спиел.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Стравочудебното село било куп човечки седалки од кал и со сламени или 'ржени покриви, некои од тие куќи дури и без прозорци и бездруго однатре со залостени врати зад кои ноќе над заспаната челад бдеел домаќинот со секира, со вила или со прешилест чекан за кршење камен ослушнувајќи ги шумовите и стрелушејќи се од душите на мртовците и од арамиите или од организираните одметници на распашаните глутници на башибозукот и на аскерот што станал безредие во безредието на пеколот ширум по вилаетот и исто толку по осоговските масиви на кои некогашниот деспот Оливер мислел дека ќе е исто толку вечен колку што е и господ во заблудените срца на луѓето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Антидепресиви, иако некогаш им требаа, не користеа, а немаше чуено дека до сега некој се отрул од Бетадине или од руска вода.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Дали од брзање или од други причини, ќе се знае од тоа што тропа во кутијата или од тоа што шушка во пликот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Некаде од Прилеп али од Битола, каде што живееја неговите подалечни сродници и каде што и сам имаше куќи и хотели или од Солун, од Софија, од Загреб, од Берлин, од Париз, од Лондон, каде што бил да ака, рано напролет, заедно со ластовичките, туку и тој ќе долеташе на Имотот и ќе довлечкаше со себе и една секогаш различна, но секогаш ситна и црномуреста граѓанка.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И намерно не знаат како се викал, едни го крстат Григорие други Георгие, и намерно не знаат ни од кое колено на Акиноските бил, дали од првото што се доселило во Потковицата или од некои од подоцнежните (и покрај што настаните, видовме, укажуваат на првото, врзано е за првите доселеници Турци во Потковицата, конкретно за Арслан бег, но кога човек ќе му обрне внимание на тоа, тие, за да му дадат уште поголема зачуденост на сето ова, за да ја изедначат сета таа историја со божје претсказание, си плукаат во пазувите, крстејќи се бошотат нејасни зборови и избегнувајќи да одговорат или да го продолжат разговорот, итро и брзо ја менуваат темата) но бил стар, мошне стар, и праведник.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тогаш, кога Ѓоре Дамчески Џаџоски рече дека се согласува да ја отера бомбата во Прилеп, Крсте Јанчески, војводата, иако во постојани сфатки со Дамчески, дали за инает на полицајците, или за овојпат да си остане таков каков што беше секогаш, праведен, одреди уште петмина мажи, меѓу кои и најмалиот од тројцата свои синови, Тодија, да отидат на Црн Камен и да им помогнат на првите тројца да ја натоварат бомбата на колата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тоа жителите на Потковицата не го правеа од скржавост, или од мрзливост, туку дека беа економични спрема гората.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Од срам, или од жал, не ѝ рекоа дека Јован нивни се потурчил, туку дека го зеле во војска и дека кога ќе се врати бездруго ќе ја повика неа за да ја земе за невеста.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но кога видел дека внатре нема ништо што да е вредно, од злато или од сребро, се налутил и го џитнал низ прозорецот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Неколку недели чекаа да дојде некој од властите од Тополчани, од Прилеп, или од Битола и да се заинтересира за бомбата, но кога се пронесоа гласови дека овчарите, а и некои од дечиштата, оделе таму и ја прерипнувале со стап, или без него, се уплашија да не се стори некоја пакост, па ги одредија Крстета Јанчески, кој во Второ бугарско стана кмет на Потковицата, Најда Акиноски и Ѓорета Дамчески, кој од помладите луѓе изби во прв ред, да отидат во Тополчани, а ако не успеат таму во Прилеп, ако не успеат и таму во Битола, и да бараат да дојде некој оттаму и да ја растури бомбата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И тогаш, и секогаш кога повторно ќе отидеа да бараат да дојде некој и да ја растури бомбата, само им ветуваа дека навистина овој пат ќе испратат некого, но во текот на целата таа година никој не се појави.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се уплашил дека полицајците за одмазда, можат да ја остават бомбата таму каде што се најдува па таа да убие некого од овчарите или од децата и се согласил да ја однесе бомбата во Прилеп.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ете тогаш, кога жителите на Потковица и на околните села ја нападнаа железничката станица, беше нашле една фотографија од Тањушка, во позлатена рамка, и дали од простотилак или од пакост и на подбишега, зашто го мразеа татко ѝ, за божем дека бил посрбен, ја прогласија девојката за светица и со нејзината фотографија напред носеа покрсти - одеа низ полето и молеа бога да падне дожд, за да ги наквасел полињата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Мори, оти ти е онака детено, вели, да не ти е изгорено, прашува. - Не е изгорено, ѝ велам јас на Маса Ќулумоска, туку некои мозолки му излегоа, ѝ велам, дали од еврејката или од некоја нечиста жена е видено, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ми иди и низ баџа или од некое дупче на ѕидот да влезам, вели, како црвец како црвотечина, вели Мирче. 44
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не знам дали се срами од мене, или од ветрот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дали од алвата му залетна, дали од некоја питулица, дали од ракијата или од чадот, ама гледаме ќе се удави. Помодрува во лицето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ни клинови да ги боцкаат во ципите, ни мешето да ги врти од глисти, од далак или од нешто. Немаа тегоби.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
сите почнавме први, вели Силе Плевнеш и едната рака си ја потклава под главата, си прави визглавје, сака да спие, и така ќе се умира, вели, барем наспијан да умрам, далечен е патот до небото, треба одморена да ја пуштиш душата, а јас ништо не сакам, вели Стеван Докуз, само да се најадам, до гуша да се наѕидам и пак почнува да цимолка и да си ги голта солзите, искрен е Стеван Докуз и во плачењето и во јадењето, никогаш не му било доста јадењето, ламја е Стеван Докуз, машина, чапја, коза пропрсната, е што да правам кога мислата само на тоа ме тера, вели, ќе се сетам на шумата наша и пред секое заспивање си мислам колку би било добро и шумата да се јаде, да можеш ко коза да ѝ влезеш, од Зајгазица, или од Чучка, или од уште подолу, од Задмартинец и да фатиш да си кубиш, да си брстиш, со ред, стрижи, кастри, наполни го мевот, напиј се вода и легни си под некоја најширока бука што ќе те павка и ќе те брани од мувите и од сонцето, а кога ќе огладнеш пак стани, и пак брсти, стрижи, мели ко гасеница, 120
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Од некој наш човек, или од некое војниче кај што бувтат топовите?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Па сега - одбирај, чиј куршум понеболи. Од оние отаде, или од овие овдека.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Зар пишано е, си велев, кој не ќе загине од куршум, да загине од треска, вели, или од некоја мува, од некое бубаче.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Сѐ што се прави, велам, се прави за пофалба или од сожалување.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дали од дождот или од тежината лицата им се искривени и побелени.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Едно парче од граната или од куршум, фиу, фиу, иди, ме бара мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И не знаеш од кај иде така: од невремето или од бога.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Којзнае од кај беше дојден: дали од Солун или од подалеку.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Стануваме, се собираме и со крупни чекори доаѓаме до колата, застануваме и играме на Big Time Sensuality и имаме сериозна дискусија околу These Animal Men, двапати го пуштаме синглот, многу гласно и во 19.40 бришеме од паркот, нурнувајќи се во блескавата и бескрајна 1001 ноќ.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Што уште се случи? Вообичаени работи: ги пресушивме резервоарите на вода; демек првпат вистински ја разбравме музиката; расположението ни зависеше од тоа дали патките се движеа кон нас (радост) или од нас (разочарување).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Лудата марта, ветриште со кое уште еднаш се сретнувам во својот живот, удира во мојот мантил со боја на мувлив тутун и се обидува да ме крене, да ме скрши од стебло или од камен. Не може.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Од старост или од жал по стопанот, во една ноќ пцовиса и Благоевото куче Клисар, а ќерка му, сипаничавата Савка, се омажи во своите триесет и две години за еден вдовец со пет деца, во некое село, чинам, Челопек.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Но кафезот, сам ли од себе, или од струење на воздухот во пирамидата, започнал да се ниша над саркофагот, да чкрта и да испушта гласови слични на оние од птиците што изумреле. Се мачел да ги замени.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Се разбуди и не можеше да се сети дали сонувал и што сонувал, се отвори, со животворност на цвет, многу побрзо отколку што заспиваше, влажен под кошула и в чевли, сплеткан во чаршафот и со чувство дека низ светкавата, ќурчиски затегната кожа на темето му пробиваат неброј врвови на игли, се рабуди со едно недоизјаснето сознавање предизвикано од шум или од мирис или од продорност на нечии очи и скокна со брзо движење отварајќи ја вратата.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Набрзо исклучував сѐ без да направам промена: дали промените зависеа од упорноста и истрајноста или од нетрпеливоста, не можев да дознаам.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
За време на Студената војна, голем број уметници емигрираа на Запад, и лажното уверување дека МОДЕРНАТА УМЕТНОСТ, без разлика дали доаѓа од Исток или од Запад, е толку универзална што може да биде класифицирана под исто име: тековен -ИЗАМ, стана општо прифатено.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Постоеше една нишка на разбирање меѓу нив, поважна од симпатијата или од едномислеништвото.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А неколку прегради понатаму, една мека, безопасна, заспана креатура по име Емплфорт, со мошне влакнести уши и со изненадувачки талент да си игра со рими и со стихови, произведуваше искривени верзии - или дефинитивни текстови, како што ги нарекуваа - песните кои беа идеолошки опасни, но кои од една или од друга причина, требаше да бидат задржани во антологиите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Додека пловеа по преполните тротоари, никогаш сосем еден покрај друг и никогаш не гледајќи еден во друг, тие водеа необична конверзација во продолженија, која блеснуваше и се гаснеше како светилката на светилник, ненадејно прекината од приближувањето на некоја партиска униформа или од близината на телекранот, продолжена неколку минути подоцна од средината на реченицата, потоа нагло пресечена при разделбата на договореното место, и продолжена речиси без секаков вовед наредниот ден.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Воздишка ли да испуштел спрам некого, од мака, или од севда некаква, врз овега круна од ѕвезди небаре се правела, небаре да му свети како на светец и да го пази со сечилото на светлоста.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Неговото око имаше сјај, но не се погодуваше веднаш, дали е тоа сјајот од нападната кивавица, или од неговата следна намера, која тој ја беше испланирал најверојатно уште при своето доаѓање, а сега очекуваше да ја изведе како вистинска претстава.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Од Гутемберг, од Колумбо, или од печатницата во Обод?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ете така! А колку тој повеќе се дистанцираше од неа, или од себеси, којзнае, толку таа настојуваше да му пружи што повеќе докази за својата лојалност.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Дали каснале залче? Или од папсаноста ги фатил сонот? А може и од уплав?
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Па така се појавија и првите преградни ѕидови од летви и црна катранска хартија или од ребрести долги ролни картон.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
— Арно, арно, Петре... Ами вино кој донесе? Или од некого ти зе?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— „Ќе удра секако на некоа трага, било некој селанец ќе затече в село, или од некој заробен војник ќе чуа нешчо".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тешко можеше да се утврди дали вештината на правењето на оваа пита Ервехе ја научила од својата свекрва или од својата вујна Клементина, во Солун.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во жалбата наведе дека вештото лице кое изврши увид, дава свое мислење само околу тоа колку е оштетена куќата а не и кои се причините што довеле до оштетување на куќата; дека вештото лице самото наведува дека не е стручњак по ова прашање; па спрема тоа, треба стручно лице да даде свое мислење за причините што довеле до пукање на куќата, зашто има и други куќи во селото што се на иста или приближна оддалеченост од каменоломот, а не се оштетени; што се однесува до сведоците: тие тврдат дека пред употребата на експлозивот, куќата не била напукната, но не можат да тврдат дека тие пукнатини настанале токму од експлозиите или од нешто друго.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Во таа накривена бекриска шубара, сплетена од гранки или од слама, почна сѐ. „Се сеќаваш ли?“ Се сеќаваше.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Оној нож од моето детство и пробиената ленена кошула е секако само некоја слика од книга или од нечиј далечен филм.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Не знаеше од кај доаѓа, од сон или од јаве.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Можеби памтењето намерно ме лаже не е исто да се доживее и да се раскаже можеби сонот е фатаморгана и сонувачот можеби оние кои ме повикаа морето да им го вратам барем со збор и не се веќе риби можеби се реслови од некој дамна свршен лов или од оргијата која претстои меѓу морските широчини на овој од себе заведен свет како и да е јас и понатаму времето го мерам со сонот нив ги препознавам во нешто сосем лично и се одвикнувам од животот.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
„Тие ѕверки ги напаѓаат само оние кои се плашат од нив или од коишто се плашат тие...“ Елифас Леви, Магијата на магите, Градец 63 (1985)
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
По тепачката, Нумо, полека почнуваа со откорнување на ноктите. Сеедно дали од нозете или од рацете. Болката е иста.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Извини Васј, но и жените го правеа тоа! Дури и почесто од мажите.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А да не ти раскажувам какви сѐ предавства се сторија во оние денови на револуцијата кога за да се купи малку сочувство од некој милозлив товаришч или од некого од спротивната страна се продаваше дури и честа.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Миник: од лутина или од итрина не расте: ситен, а врескаџија: уште не гибнат, не удрен, вреска.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Но му дојдеше ли писмо од дома или од неговата саканица Царјанка, му јавија ли дека има свадба в село, ум немаше во главата; како зашеметен, како споулавен шеташе низ касарната; ниту му се јадеше, ниту го редеше на ум она што му го зборуваа на вежбите.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ќе ја земеше авланката за вино и ќе прашаше: „Од кое да наточам: од „јагнешкото”, од „арсланешкото” или од „свињешкото”? и ја кажуваше приказната за дедо Ное, кој, кога ја засадувал првата лоза, некои прачки ги залеал со јагнешка крв и благословил: тој што ќе пие вино од овие прачки, да пие по малку и да биде кроток како јагне; другите прачки ги полеал со арсланечка крв и благословил: тој што ќе пие од овие прачки, да пие троа повеќе и да биде силен како арслан; третите ги залеал со свинска крв и благословил: тој што ќе пие од овие прачки да лока како свиња и насита да нема...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
А не беше ни способен да ја разбереш деликатноста на женското срце.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И никогаш нема да разберам како си дозволи да го направиш тоа, ноншалантно како исцеден лимон ја отфрли љубовта, поради своите себични потреби или од чиста пакост и злоба.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Дали сме доволно очајни, луди, изопачени зависно од точката на гледање кога ќе не надвладее потребата дали од безделничење или од чиста пакост, злоба и алчност да имаме храброст да ја реконструираме вистината, за секој од нас да си има по една вистина.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
А кога ќе ги растегнеш, нагоре или од страните, човечињата стануваа уште посмешни: со огромни носеви, долги точаци, растечени очи и подуени усти.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Дедо, дали од вчудовиденост или од гнасење, подолго молчеше и мене ми се чинеше дека тоа што го доживеа тешко му беше да го преџвака.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Таа погледна наоколу и кога го виде командирот на одредот, замавна со рака и со глас на наредба, подвикна: - Командире, нареди некој да донеси нешто од компирите или од костените...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И да не заборавам. Секогаш и тоа задолжително мора да се проверува, случајно или од невнимание, да не остани во лежиштето фишек.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Фајде нема ле душо... - прекинува гласот, секнува и кој знае, се прашува ли, дали фајде нема од шеќерната калеша чупа која е неверна или од утехата што самиот си ја дава.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Можеше меѓу гостите да има и славни лингвисти, особено албанолози, но се случуваше да има од гости и од „своите”, од соседните земји во кои живееја Албанците или од подалечната дијаспора, и најчесто имаа посебен третман.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Го сакаа правото да ја планираат својата професионална кариера.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кинеските студенти сакаа нешто што не беше спомнато од Маркс или од Маргарет Тачер.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тие сакаа да видат што има во нивните сопствени умови.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Дали од тифусот или од друго, не е моментот да го прашам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не знам дали од страв го направи тоа или од нешто друго.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дали од проветрениот воздух или од долгото седење, свиткани во колената.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но бичкиџиите, од жал или од грев, само ја забавуваат пилата, му го продолжуваат стравот. На Михајло Горачинов.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дали смрдеата ми дојде од ногата или од здивот, од душата моја?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дали од своите зборови се онесвести или од крвта што му ги поплавила панталоните.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дали од страв или од напор ми протекла. Чешма...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дали од страв, дали од срам или од друго што не го знам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но утредента пак станувам пробуден од сонцето што далгите на сонот ги подмладува, па не знам дали од љубов или од омраза со таа младост за сѐ ме наградува.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Доаѓаше ли од темнината на шумите, од височината на ѕвездениот свод над мене, од модрината на далечниот океан, од мирисот на смилот и мајчината душичка во Одајата со чаеви, или од длабочината на моето срце?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не знам и не беше важно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)