Многу американски дела го замислуваат секој слушател како средиште, така што физичките околности на концертот не ја спротивставуваат публиката на изведувачите туку ги распоредуваат изведувачите околу слушателот или помеѓу нив, донесувајќи му секому единствено акустично доживување.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Но, сега е време барем да забележиме дека постои и другата страна на таа поларност и да кажеме нешто за геј-мажественоста, барем колку за да објасниме зошто досега, нужно, ја запоставувавме.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тоа најдобро се гледа во тоа, што веќе не мораме да разликуваме помеѓу вистината и видливото или помеѓу науката и уметноста.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Во осумдесеттите години границата меѓу забавата и политиката, или помеѓу симулираното и реалното, прво станаа многу пропустливи, а потоа тенки - барем според некои теоретичари на овие настани - и колабираа потполно.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Традиционалната поделба помеѓу кампот и убавецот или помеѓу хуморот и гламурот, се совпаѓа, конкретно, со старата сексуална поделба на кралици и трејдови: односно, на женствени и мажествени стилови на изведување на машките сексуални и родови улоги.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)