ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

— Кој не може, бре ќерата! — му се оврголи Ѓузепо со крвавите очи, — ај надвор, од кај што си дошол — таму да си одиш! Мадемот твој или мој?

Се сврте кон мене и ми се загледа во лицето обидувајќи се да каже и да чуе повеќе од било кој нејзин или мој збор што би бил изречен во тој момент.

Не дојде ред да го чујат мојот совет или мојот збор за тоа дали можам нешто да сторам со заробената вода над Маказар.

Дали плачам нечии туѓи солзи или мои?

Дали ова е нечие туѓо или мое чувство?

По нешто, сеедно бев известен или моите сетила беа со престажувачка сила, знаев дека проживеаја многу ноќи во треска.

Погледнав кон џипот; внатре, телото на Фискултурецот го притискаше телото на Луција; таа се бранеше (така барем мислам, но во ништо веќе не сум сигурен); јас зедов еден камен, го фрлив на покривот од џипот, а Фискултурецот се сепна; се сврте нагло кон грмушката, и јас видов дека на главата имаше маска; црна маска, бабарска, со четири дупки, за очите, устата и носот, четири дупки за три сетила; само очите му се гледаа, едното зелено, другото сино, и устата, и носот (дали го видов и тоа, или моите растроени нерви од ракијата и жегата ја произведоа и таа слика?); Викна: „Кој има таму“, а јас фрлив уште еден камен, и отстрана му го погодив фарот, и тој пукна, сол се стори.

Еве ја доаѓа, удобно се сместува на својата фотелја, таа така си ја нарекува – мојата фотелја, или моето место за седење, пали цигара и вели: - И?!

Над нив преку небото се протегаа пукнатини, извртени корита на реки од кои ќе удри зовриен потоп, живот на смртта со закана и за живот и за смртта на преплашената земја.

Потта на луѓето и говедата, или мојата, без причина мирисаше на сварена пченка, без причина мислев дека волските очи зреат и пукаат.

Ме обвинуваа дури дека во една книга сум се застапувал за меѓународниот јазик Есперанто (на земјата беше обратно) со што наводно сум сакал да го спречам процесот на еволуирање на природните јазици на Балканот, за што дури сум објавил и книга на француски јазик за конечната превласт на природните над вештачките јазици, што дури можело да придонесе да добијам ослободителна пресуда...

И, дали докрај ќе ми веруваат и ќе ми го земат тоа како олеснителна околност пред донесувањето на конечната пресуда, ако им говорам за универзалното искуство на ,другите многу пославни, ,предавници кои го ,изневериле мајчиниот јазик, пишувајќи на јазикот на другите, каков што беше, на пример, Бекет, кој пишуваше на француски, покрај мајчиниот англиски јазик, или Романецот Емил Сиоран, кој пишуваше на француски, македонскиот поет Григор Прличев кој пишуваше на грчки, или мојот голем сонародник Јероним де Рада кој пишуваше и на италијански јазик.

Или мојата моментална неискреност се должеше пред сѐ на онаа саркастична насмевка на Денко Самоников кој втренчено ги впиваше моите зборови.

Но да им се вратам на почетоците. По нешто, сеедно дали бев известен или моите сетила беа со претскажувачка сила, знаев дека проживеаја многу ноќи во треска.

Еве неколку фрази што требаше да ги напишам деновиве, но немав време, инаку под влијание на еден безгрижен Џек кој знае зошто егзистира Овде, ја знае ништожноста на своето битие, и ги одбира двете варијанти што во случајов (негов или мој) би биле (или се) најдобри(?) На човек кој излегол од затвор подарено му е правото да живее.

Лежам така, и чувствувам дека ќе се задушам, а не знам што ме задушува – дали туѓите врескања или моето молчење.

Во лудилото не постои разлика меѓу она што е во мене и она што е надвор од мене; во лудилото цели светови постојат во мене, а истовремено најсуштествените делови на моето Јас се оттуѓени од мене, тие се таму некаде, не-мои, или мои, ама другите имаат власт врз нив. .

Во Гнездо имаше соби од кои лудите никогаш не излегуваа – тоа беа соби во кои десетици тела лежеа безживотно, или пак животински се бунтуваа заради ремењата и синџирите со кои беа врзани.

И кога тоа задушување станува неиздржливо, тогаш проговорувам.

Верувајте ми, ја пресеков секоја можност, го потиснав секој нагон, туѓ или мој, што можеше намерно или случајно да предизвика било кога било каква живост во тој, од човечка гледна точка, ептен мртов стан.