Но тоа многу ја надминува мојата амбиција и би зафатило многу, многу томови.160 Тешко ќе биде и многу пипаво да се идентификуваат само некои од генеричките или прагматичните елементи што на машката геј-сексуалност ѝ ја даваат нејзината специфичност, што ја определуваат нејзината различност и што ја разграничуваат од главнотековната, хетеросексуална култура.
Еден очигледен заклучок што може да се изведе од ова ограничување е дека машката геј-култура што ќе ја опишувам е култура на мажи Белци од средниот сталеж.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Отворената, повеќекултурна општествена средина, во којашто под паролата на „слободниот проток на луѓе, стока и услуги“ побргу или побавно се преобразуваат сите села на овој свет, детериторијализирано мешање на традиции, коишто е тешко да се стиснат на едната или другата страна на границата меѓу јавното и приватното, само до пароксизам ги степенува тешкотиите со идентитетот, разбран како во себе стуткана самобитност, на која што не ѝ е потребен друг за да постои и самата себе добро да се разбере.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Или дијалогот ќе го поставиме врз претпоставката на културната релативност на разбирањето на доброто и за цел ќе си го поставиме или запознавањето на причините на другиот или прагматичниот договор за заедничко делување, што ја негира секоја априорна предност на едната (читај “нашата”) страна?
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Возможно ли е воопшто денес да се разбере културата поинаку отколку како крстосница на разлики, размени и препластување на разнородното? okno.mk | Margina #32-33 [1996] 84
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)