или (сврз.) - сам (прид.)

Руса стана да живее кај своите, но еднаш, во време барање дрва за огрев (еднаш во годината, во октомври, жителите на Потковицата ја кастрат гората и берат дрва за огрев) дали некој ѝ рекол или сама дошла на таква помисла, дека Јован Дамчески и таква, огрубена, ја чека дома за да ја земе за невеста и отиде кај Дамческите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тие, гоедските суви лепешки, развиваат таков оган, тивок, постојан и јак, и кој не бара стално да си врзан за него, зашто не постои опасност изненадеж да пламне или сам од себе да изгасне.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Од желбата на други зависеше дали патот ќе го продолжи во пар или сама ќе се врати назад.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Од тоа ли, или сама посебе, болеста почна да се смирува, а по извесно време исчезна.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Во мене сѐ се повторува безброј пати, и сѐ ми е познато, а сепак одново го одвиткувам она што сум го завиткал или самото се завиткало, стегнатото во кубиците камења во еден цилиндар кој само еднаш болсна на дното и пак згасна.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Господе, дали некои Чечени дошле да ме колат, или самиот Архангел слегол да ми ја бара душата?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Или јас тебе ќе те убијам, или сама ќе се убијам“, му рече еден ден кога Полин наполу го отфрли лебот и другите јадења и започна да ја засмрдува куќата приготвувајќи јадења од разни растенија што така диво растеа во природата: штавеј, блостурци, див спанаќ, лобода, ардукли, киселачка, разјан, зајачко зелје, шумска салата, мајорок, чубрица, дрезга, мечкино грозје, рајчица, шафран, жолта месечина, пиперица, горчица, див лук, брашнарка, граорка, гомбел и др.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- Имаш човек или сам си на скарата? - Имам човек, скараџија, специјалист.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„Во самото лудило лежи потенцијал да биде сторено дело против законот.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мојата рака се колебаше, а рацете на мојата мајка веќе ја раскинуваа хартијата со онаква жестокост со каква што убиец, кој долго копнеел да одземе живот, конечно го извршува злосторството; го кинеше ликот на Рајнер на ситни парчиња, како кога убиецот, откако ќе ја убие жртвата, и натаму ѝ задава удари, не затоа што не е сигурен дали настапила смртта, туку затоа што смртта му изгледа премала болка, или самото убивање не ги згаснало неговиот бес и омраза, па и натаму му задава удари на мртвото тело.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Потоа мајка, стуткувајќи ги раскинатите парчиња, го отвори прозорецот, и го фрли она што до пред неколку мига беше ликот на Рајнер.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Или самото лудило е прекршување на законот?“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Татко ми продолжуваше да чита, а Чанга живо пребаруваше во спомените од поранешните прошетки низ Калето, со козите или сам.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Или сам или со џандарите. А тие, којзнае со кој ветер дојдоа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)