или (сврз.) - онака (прил.)

Хипотетички можам да речам вака или онака, можам да романтизирам за силата на генерацијата итн.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Оправдувањата, вака или онака, се излишни: оваа книга е а. и б. и в.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Сфати дека со години веќе медиумите лесно го манипулирале да размислува на еден или на друг начин, па дури и му налагале да се чувствува вака или онака.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
А по некое време, кога беа веќе зафатени во еден голем град и откако работеа доста за да можат да сетат што значи да се кажува копанката со вар и песок горе; на високото скеле на една раменица, откога можеа да сетат што значи и сѐ друго тука, старците често пати знаеја во слободните денови, или онака, делник ден, кога немаа што да прават во градилиштето, да ги пуштат сите нив да прошетаат по улиците на тој град, да го видат, да го рашетаат градот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
БОРИС: Харашо. (Пауза. На Матеј) Вие дојдовте по некоја работа или онака.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Во таков дух, и со веќе традиционално делумно променет изглед, Маргина ќе се појави и следната година, вака или онака, порано или подоцна. G.N.Om Од последниот роман на Вилијам Гибсон, Virtual Light, господинот П.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Вреди да се работи, макар и за помала полза, зашто вложениот труд, вака или онака, дава некакви резултати, додека од празното седење немаме никаква фајда, дури, како што често се вели, од седење човек може и да се разболи.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Ние некоја смисла да ја бутнеме овде (приказната) сепак најдовме, можеби само и во бесот (поради многуте црнила деновиве) што, ете, така, “микро-космички”, се канализира, вака или онака, а овојпат вака.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Сепак, вака или онака, беа среќни.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Дојде време и таа, како и сите, да го напушти својот дом. Дом!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Постои светскоисториски поларитет на лично и нелично разбирање на Бога.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Кога маниристичкиот прагест настојува да го дофати “неличниот”, необликуван Бог (сила којашто дејствува во природата вака или онака), многу повеќе е натуралистичка од “наивниот” гест естетски врзан за природата на класицизмот, кој го гледа Бога како лик, уште повеќе, го гледа Бога како човек, значи низ една мошне избрзана метафора.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Затоа, без претерување, 100 okno.mk можеме да кажеме дека границите на јазикот, вака или онака, служат како најдлабокиот разлог за појавата на изненадувањата.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)