Сега ќе е најарно да го стиснам челото на влажно студено шише, или мирно, пред огледало, беспрекорно да ја врзувам околу врат сината кравата, или полека, по танка кошула, да чекорам под дожд кон оние маслинки во паркот.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Тоа чувство може да се спореди само со тоа, кога ви ја требат главата од вошки или полека минуваат со прсти по вашата петица.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Господе, како ли тој говори!
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)