Мислам дека спомна и дека е стаписана!
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Сакаш ли двете да им се измолкнеме одовде, онака сами, па да удриме едно тарашување низ чаршија, како кога бевме девојчиња?
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Како кога случајно немаше да забележам дека кројачката Бота ѝ го сошила здолништето за кое со денови раскажуваше толку многу.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Дај ми собитие што говори за лоши дела, и јас веднаш, под дланката ќе сетам темни букви, гласови темни, пискотници, студени слова од кои кожата се ежи; дај ми слово божествено и богоугодно, за големи подвизи што зборува, и јас веднаш под раката чувствувам гласови светли, букви топлокрвни, оган во писмото чувствувам, како кога љубениот на саканата писмо ѝ пишува.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Тогаш ме изнесуваат од нашата соба,” и се насмевна, како кога човек ќе си спомене на добрите стари времиња, “и ме носат во некоја од оние соби каде што врескаат, врескаат, врескаат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Туѓите врескања се казна за моето молчење.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)