Кога чуја козарите од што бегаме, почнаа и тие да бегаат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога чу Велко зборот од мајка си, фрли со стапчето по него и го удри по глава, та го ошумоглави и не можел Силјан веднаш да си летне.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Уште кога чу дека Луман излегол од оваа страна на планината, прв меѓу селаните се крстеше и се молеше вака: „Само, луѓе, речете тоа зло од нас далеку да биде“.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Кога чувме дека умрела, се сетивме и за мочањето во јазот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)