Во Москва сега нема месечина, но којзнае дали Русија има место уште за двајца револуционери?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И не само мислење, нудеше сослушување, совети, рамо за плачење, пречекуваше, испраќаше клиенти, тешејќи ги дека сѐ ќе биде во ред, дека нема да биде залудно нивното барање што го доставиле, дека ќе се случи чудо и дека токму ним ќе им биде помогнато, дека не смеат да изгубат надеж во институциите на системот, дека тој искрено верува ... иако сѐ што му се плеткаше во главата, во моментите кога ги кажуваше овие сказни од земјата на заблудата, беше едно здушено „ееххх, кутри луѓе, штом животот не ви помогнал до сега ... но којзнае...
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Учителката ја поткрева главата, но којзнае што мисли и кај гледа.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)