но (сврз.) - мене (зам.)

Многумина ги ругаат Роџеровите копиљаци за протекционизам, ментален тероризам и подмитуење по медиуми, но мене Роџеровите изнутрици и не ми сметаат премногу.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Наш куќен љубимец е саундтракот на "Продјусерс" и нивниот хит "Спрингтајм фор Хитлер Енд Џрмани", но мене подеднакво драга ми е "Ени" и нејзиното "Ај Лав Ју Тумороу".
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Но мене ни во тој последен миг од моето умирање претседателот на Републиката не ме заборавил.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ова некому може да му личи на анегдота. Но мене – воопшто не!
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Но, како што веќе кажав, во периодот кога мислите ме напаѓаат, речиси оглупавувам.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ме излудуваа затоа што беа пресметани (и воопшто, Луција беше свесна дека е убава и имаше еден сосема јасно деклариран економски однос кон сопственото тело, чија убавина ја натценуваше токму со тие непотребни движења со кои истакнуваше делови од телото); но мене тоа не ми пречеше, туку напротив, го сфаќав тоа како сигнал кој ми ветува дека некогаш, кога и да е, ќе ја имам Луција.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но мене отсекогаш ме интересирало зошто во таквите обреди (каков што имаше намера да изведе и Луција на крајот од приредбата) тие работи, срамни, забранети, жигосани од истата заедница (во нормални, некарневалски услови) – се говорат под маска?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И го освои, го плени сосема логотетот со лажната скромност и смерност своја, и стана мир во семејството наше, но мене пречувства црни ми ја кинеа душата, оти дотогаш не бев видел случај таков: рака што била десна сама да се постави на левата страна од телото.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Беше студено, но мене ми се чинеше дека нешто испарува во таа темна просторија.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Еве го Даниел,“ рече Клара, покажувајќи на младиот човек кого не го познавав.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Како, грофе Петар Петрович... зарем вие сте... и во таква млада доба.. Колку ми е жал!“
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
„И мене ми е жал, но мене ми е сеедно и јас одовде сакам да го извлечам сето возможно.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)