Дните поминуваат, но книгите, книгите, Антоњина Павловна, остануваат на полиците, и големото дело на кое вие без да барате за себе корист му служите, навистина е големо и обилно, и секој ваш ред ѕвони и одѕвонува во нашите умови и срца со вечен рефрен.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Но книгите го сопираа татко ми да донесува брзи одлуки во животот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)