Веста беше најстрашната што сум ја чула откако знам за себе.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- Јас, откако знам за себе не сум пропуштил ,па било во турско, во бугарско, во српско и во наше време.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Првото нешто што бие в очи тоа е што г.Станчев си останува на истото место во сето време откако знам за него /има околу 9 години/.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Беше лето и ние четворицата, од скопските горештини, бевме избегани во Маврово.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
„Откако знам за себе, ја знам и смрдеата на Вардариште, а сега уште и - Дрисла!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Митре го знам откако знам за себе.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Никојпат не сум ги видел млади тие луѓе, откако знам за себеси и откако знам за нив.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)