Па тие и ги дадоа децата да им ги чува и заради тоа не отиде на фронтот, а таа ги напушти... - така велеа.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Гого само за кратко се поврати, присобра последни сили и на закопот, откако тргнаа од капелата по ковчегот кон гробот, ја зедоа подрака, тој и Гоце, жена му, а мајката која веќе беше лесна како сенка макар што се сопнуваше на секој чекор.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Мажите и жените што нѐ пречекаа и нѐ сместија во вагоните, откако тргна возот нѐ прашуваа: - Шти романешти?
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
- А, јас? - се побуни Бреза - И јас сум голема, колку пораснав откако тргнав во градинка!
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)