Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Курто: Тоа ти е добра идеја. (Со рака му дава знак да продолжи) Џуџето: Но откако го запознав доктор Шварц, денес мој голем пријател, мочам како и сите нормални луѓе.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Мочав 20 пати дневно и мислев дека ќе завршам во лудница.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Татко ми, откако го внесе Чанга во суштината на митовите, се обиде да го дополни поранешниот одговор: – Митската легенда ја претставува козата како божја пратеница која во ликот на грациозната убава Алматеја ќе го дои Јупитер, како дете.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

IX Откако го прочита расказот на Алфонс Доде за козата на господин Сеген, Чанга не можеше да заспие.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Откако го воспоставија вообичаениот молк од поранешните средби, прв се огласи Чанга: – Идат тешки времиња, не се знае што носи новиот ден...

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Ден или два откако го испратив писмото до Агна, забележав дека работата на копањето на бунарот губи во своето темпо.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Гаврил ја засили самодовербата откако го изгледа ри- мејкот на The Day When The Earth Stood Still, па замислувајќи како тој е македонскиот Кијану Ривс, пратен да го вразуми човештвото, дојде до своето капитално откритие: - Да.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Во 1950-та, откако го заврши школувањето на Уметничката академија во Дизелдорф, Бојс неколку години беше обземен од длабока депресија, често опишувана како продолжена реакција на неговото доживување на Втората Светска војна, како воен пилот и падобранец.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Привлечноста на цртежите, не се должи единствено на постојаното користење на препознатливите симболи и нивната евокација на теми позајмени од уметноста на Симболизмот и Романтизмот, цртежот 88 Margina #15-16 [1995] | okno.mk секако зазема значајно место во Бојсовата уметничка биографија.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

И јас, со компанијата, бргу заминав, барајќи нови доживувања во „црвениот“ Келн и, откако го посетив диско-клубот на „Вапенхоф“, не гледав веќе наивно на натпистите на ноќните диско-клубови кои во реонот под мостот на Рајна ги имаше на секој чекор.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Макс Мертен се зачешла и откако го врати коскеното чешле во внатрешниот џеб од сакото, сосем задоволен од себе, полека се упати кон излезот за средбата со делегацијата уплашени Евреи.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Не е ли доволно да им се извлечат парите?

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Ах, таа волшебна птица на радоста која на животот му се свети - живеејќи го!

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Метонимија На Иванка Со години и години и откако го сосекоа до корен стеблото во дворот секое утро тука долетуваше птица и застануваше во воздухот кружејќи точно на местото каде што во круната на некогашното стебло беше свиено нејзиното гнездо.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Но судот, по три месеци откако го дотераа Толета, одреди ден за судење и ги повика, означените свидители во Челебиевиот извештај.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Е, Толе, ние дојдоме кај тебе по една голема работа, — почна прв Трајко откако го извика Толета насамо под големиот бор, каде пладнуваа Рошковите јаловиња и му го претстави учителот Атанаса, за кого Толе беше слушал дека и тој се меша во некакви комитски работи.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

„Да не е дојден да ме кандисуа да се предада?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Море, откако го окубате чорбаџиата Стевана, на сете му смрди да ме погледаат, не да ми престрамат — го убеди Ката Толета во нејзината верност.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ќе го видите ако бидете живи — сомнително одговори Ѓуро, познавајќи ја слабата страна на Толета.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Се поправи, море, откако го втеравме во Организацијата, — констатира Шаќир како на фалба, бидејќи тој го кандиса Толета да го напушти арамилакот и да се придружи со нив.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Верскиот поглавар, откако го видел Татко, веднаш пратил абер до своите верници, да се соберат во вакафот во што поголем број, за да ги заштитат светите списи од безверните натрапници, предводени од Латинот со паларија!

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Дури и во неговата родна земја, во која не му се приклони на фашизмот, во периодот на сталинизмот, сакаа да му организираат заседа, односно стапица, откако го ликвидираа неговиот брат, поради англиската врска, да го судат и него поради антисталинизам, поради ревизионизам и што ли сѐ не беа спремни да измислат, во еуфоријата на големите ликвидации, во таа бесна синдромска фаза на саможртвување и на самоуништување.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

По Татковата вечера, откако го донесе чајот за обајцата и пивна една голтка, Мајка прва се огласи: - Успеав, со децата, да ја доведеме некако куќата во ред. Остануваат уште книгите да си ги распоредиш.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Дури ни откако го напуштија големиот проект, на обајцата духовите не им се смируваа.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Татко, откако го допи чајот од малата стаклена чашка, разбирајќи ја суштината на Мајкините зборови, рече: - На највисокиот рафт ќе бидат наредени светите книги, среде ќе се наредат енциклопедиите, а по нив сите мои цариградски книги...

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

А откако го исклучи Татковото враќање во Цариград, неа сега ја мачеше нова загатка.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Но се премисли откако го погледна другарот Чапаев кој внимателно слушаше: - Мене животот ми минуваше во одбрана и во смирување на сите можни разлики, и семејни, и етнички, и верски.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Скот: (откако го вклучува радиото) Моцарт! (на Жан) Ако ве дочекаат со восклици, отпоздравете!

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Откако го зеде прстенот, Мискарица ја прегрна Аспасија и ѝ прошепоти: - Слушај: наместо Викторија, утре во градината, крај брегот, на ѓерѓефот ќе влезе сестра ти Атина...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

- Ќе ни дадеш уште едно кученце! рече Бојан откако го смачка зелникот.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Доцна синоќа, откако го изгаснаа ламбичето, откако го запретаа жарот во огништето и си легнаа, добриот старец не заборави да му напомне дека треба да внимава на овците што се пред ојагнување, посебно да се грижи за малите јагниња, да ги дои, зашто има овци кои не сакаат да ги дојат своите рожби.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

„Честити војводо, - почна да чита Бојан откако го скина пликот, - си заминавме откај тебе, од твојата прекрасна планина, но не те забораваме.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Откако го знаеше Баге, тој - постар од него за некоја година - работеше во радиото, дали во студиото или на предавателот, како техничар: и во српско, и во бугарско, и сега во македонско време.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Но откако го заковаа капакот а пред да го спуштат мртовечкиот сандак во гробната дупка, Гого не издржа, некоја грутка му се откорна од утробата до грлото, со тупаница удри по капакот на ковчегот како да побара да му отворат, проговори во молкот: „Е бре, Нако, јунаку!

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

А стариот доктор, откако го исчисти накитениот картон, се согласи: „Убаво”, ама така обично како тоа да се однесуваше на ручекот од мајка му.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Ги раскрили двете врати од задниот дел на карванот и почна да го товари багажникот неисчистен откако го беше купил како половен: ногалките од школската табла, топот платно, летвите за распнување на парчињата платно во различни формати, рачна пила, чекан за ковање прави и клешта за вадење криви клинци, полни кантички со нови бои, врзоп четки во сите должини и дебелини, пачка шпахли, самоделска палета од шперплоча во облик на енормно зрно грав, шише со терпентин и шише со растрворувач, а на крајот и куп крпи за бришење на маслосани раце и по некој мрсул солза.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Само на најгорниот ѕид од мрачната ќелија, таму каде што не ти достигаа ни најиспружените раце колку и да ги истегаш на ножни прсти, еден процеп од прозорче, замрежено не само со дебело стакло неизмиено откако го вглавиле туку и со вкрстени решетки како да ти се окови на глуждовите: машки ногавици на службеници на поминување и по некоја женска влечка на домаќинка што оди или се враќа од пазар.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Секој можеше да поверува дека таа испливала од сините морски длабочини - зашто во неа имаше нешто што го имаа сирените, имаше нешто подводно во целата нејзина појава - како да дошла од длабините на некој злокобен свет за да го намами и да го изневери, и откако го направи тоа, сега сакаше тој да го изеде тоа неверство.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Сега, откако го зедовме тој ојлот од Ираки, кај нас во Америка и секое дете има свој чопер.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Потоа лавна уште еднаш, сега двапати едноподруго и, откако го доби неговото внимание, стрчна, му ја задушка ногата и со двете предни нозе се исправи, ставајќи му ги на коленото од болната нога.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

На одење дома, откако го вративме мотоциклот, Земанек купи шише вино и ние цела ноќ пиевме и разговаравме.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Нешто ме глочкаше на папокот, и јас ја кренав маицата: видов дека на мојот папок стои црниот пајак од младоста, брошот на мојата баба; Јан Лудвик, очигледно беше дошол од циркусот, од белиот свет, да ми го врати црниот пајак, и откако го беше испил своето питие, ја беше запечатил чашата со пајакот.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Таа ноќ, откако го пуштивме сподобието грозно низ клучалницата на тајната на записот ин, јас, по указание и желба на отец Стефан ја украдов штичката што говори, од одајата на пречесниот Фиилозоф, кој во тоа време беше на молитва света.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Кога Филозофот погледна во чудното сочинение на масата, се насмеа; за првпат откако го видов, се насмеа и потем рече: „Сочини препис на ова.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Ми беше јасно дека Луција не ме избрала мене за оној кој прв ќе има можност да го види раѓањето токму на тоа движење; јас знаев дека тоа движење на Луција не е и мое, и сакав ние да имаме само наше движење, и не сакав да учествувам во тоа, како што е природно љубовникот на една жена да не сака да ги носи пиџамите на нејзиниот претходен љубовник; ме излудуваше мислата дека таа дури сега ме допушта во себе, откако стекнала извесна предност во искуството со мене, откако го научила тоа движење и сега ете, ми го покажува, како што се покажува нов автомобил на некој кој нема никаков.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

А потоа, откако го разгледа купето и провери дали се добро сместени пилињата, погледот го запре на лицето на мајка ми.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„И ти значи в град. На прошетка?“

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Еве десет години напролет откако го имаме пуштено Димчета во пусто Влашко, десет пари скршени не ни има пратено, ни оти пак писмо, и ако со пусти борч го пуштивме.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Дури откако го сретнала и ги прочитала неговите книги таа сфатила колку биле суптилни неговите гледишта.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Борини, која го сретнала Фаерабенд додека студирала медицина на Беркли една деценија порано и која се омажила со него шест години подоцна, се вклучува во разговорот спорадично - на пример, откако го запрашав него зошто смета дека некои научници му се толку многу налутени. okno.mk | Margina #4-5 [1994] 97

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

„Јас бев налутена на почетокот“, се уфрли Борини, објаснувајќи дека таа прво чула една карикатура на Фаерабендовата порака од некој непријателски расположен физичар.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Со една попустлива насмевка, оваа претстава ја гледа Фаерабендовата жена, Грација Борини, четириесетгодишна Италијанка, физичар(ка) чиј манир е толку смирен колку што е Фаерабендовиот жесток.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Во Занаду ставив и штос за Циганка!

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Нешто како да ми текнува сега...

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

АРИЕЛ ШРАГ: Немаше таму некоја мајка и некоја ќерка?

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

КРИСТИЈАН СИРИЈАНО: Звучи феноменално!

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

ДАГЛАС КАРТЕР БИН: Има некое време откако го гледав.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Откако го испивме „грцкото“ кафе и плативме за услугата, излеговме на улица и се упативме кон пазарот.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Молк. Дотури шеќер во чашата и откако го измеша, со лажичката почна да удира по десната нога.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

А ние, шоферите, откако го пренесовме таму оружјето, добивме наредба да се вратиме во Корча каде не поделија во две групи.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Единствено тешко ранетите и болните, откако го надминуваа шокот, извесно време остануваа во креветите за да ги ослободат од потресот.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Со длабок воздив му ги вратив исечоците, а тој грижливо ги смести во долапчето и откако го затвори вратичето, прошепоти: - И ете така, дали си дома, на нива, во лозје, бавча, на пазар, дали се враќаш дома, постојано си мислиш како да се ослободиш од стравот.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Ми го подадоа малото тело – ја држев ќеркичката на Ева, се радував.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Додека се пораѓаше седев на клупата пред бараката, а откако го искапија малечкото, ме пуштија внатре.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

А што било со нив, откако го убиле оној кој ги избрал за свој народ, и кој им ветил дека се народ избран од Бога?

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Подоцна се обединиле со други, ним блиски сродни племиња во регионот меѓу Палестина, Синајскиот Полуостров и Арабија, и тука во местото богато со вода по име Кадис под влијание на Мадијамците ја прифатиле новата религија, обожувањето на богот на вулканите Јахве.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„Јас не можев да патувам, заради децата, па и сега како и тогаш сестра ми отиде со него.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Јас се сетив дека тоа беше еден ден откако го извадија детето од мене.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Откако го добив еден од последните примероци на Захариј и други раскази од раката на самиот автор, со христијански скромна посвета, се најдов во за мене сосема исклучителна и пријатна ситуација, да ме изненади едно книжевно дело со својата убавина, скромност, вистинољубивост и со веќе спомнатиот природен тон.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Кога за првпат едно дете му викна „копиле“, откако го победи во играње џамлии, тој не го разбра зборот.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Откако го изнесоа ковчегот, ја заклучија влезната врата. Завладеа тишина.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Пак се склопчал на своето сиротинско легло многу потешко поднесувајќи ја предмугрената свежест буден.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Откако го знам, сѐ вака се беси. Што велиш ти, Никола?“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Пијан е.“ „Пијан е роден“, суво ја утеши Арсо Арнаутче.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Не бил сигурен, подоцна само претпоставувал дека непогрешно го сонил она што ќе се случи во новиот ден: најпрвин, по сончевиот изгрев, го нашле, пред тоа, во ноќта, заборавен на носилка исцерителот Пандил Димулев, тој пријател на билје и треви; најверојатно дека безгласно починал од вчерашната рана помеѓу срцето и левата страна на стомакот, а потоа другиот тревар, откако го исплакал својот пријател со солзи што можел да ги пролее и над својата судбина, веќе видливо исушен и потемнет, легнал на неговата носилка и ѝ се предал на болештината, веднаш сите да видат дека се сушат и потемнуваат во лицата, и Самуил Пендуш, и Сандре Самарија, па некој (во неговиот сон, потоа во стварноста) барал да појде гласник по селата крај кои ќе минуваат, умните да оставаат на патот лук и ракија, за нив, и сено за воловите, инаку сами ќе атакуваат и ќе грабаат со темна можност да им ја донесат на домаќините, како гостинка, чумата што уште пред да го закопаат едниот тревар го однела другиот: два гроба еден крај друг, плитки и покриени со тврди грутки, крст до крст со шубари на вертикалниот крак.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Откако го видов Младичот, почна да ме буни: кому му е и зошто потребно да извалка една таква револуционерна чистота и добродетел, каква што е Младичот?

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Мажот ѝ, откако го знаеше, последниве дваесет години, носеше брада, а таа нозете ги депилираше со крема.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

„Очајните ситуации бараат очајни мерки“, помисли откако го напушти шанкот.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Откако го опиша во споменатово дело своето протерување од СССР, В. Војнович напиша едно писмо по повод неговото лишување од советското државјанство, датирано со 17 јули 1981 година, Минхен и го упати до највисокото (најмалку 1,70 м - во тоа време, сега секако има и повисоки) советско раководство: „Г-не Брежњев, Вие незаслужено високо ја оценивте мојата дејност.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Бројни се дипломатите, кои на овој начин ги откриваа непријателските замисли и потоа ги оневозможуваа; бројни се воените раководители, кои со истата метода ги добиваа битките или навремено бегаа.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Јас, од своја страна, откако го испитав ова средство во практиката, можам да засведочам дека сосема неодамна, деновиве, благодарение на истото, ги разоткрив неисправностите во службата на началникот на полицијата и заради тоа, го отстранив од должноста.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Кај кино Македонија свртивме десно и откако го преминавме Драгор кај Ленски Мост се најдовме во чаршијата.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Ха! Тоа, се чини, допрва ќе го доживуваме) “Москва 2046”.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Мислеше така, олеснет, метејќи ја собичката, откако го поштрка подот со малку водичка заради правот.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Мислеше прво на Претседателот и на сето време откако го познаваше. Беа врсници.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Имаше повеќе од триста метра, а тој не паметуваше од колку одамна не му било потребно да нишани на една таква далечина, но сега, откако го реши тоа, не сакаше повеќе да размислува.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

И веднаш, откако го почувствува тоа, тој пак ги побара и - за чудо - ги пронајде, но сега веќе на еден сосема поинаков начин.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

- Без збор откако го прошетаа паркот, се упатија кон Белград.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Дај од твојот! - му рече откако го разбуди. - Нарачав, ќе донесат.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Некогаш мало, услупно и згодно селце, сега откако го напуштија луѓето, сосема запустено и невесело.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Потоа, на третиот ден, кога вечераа, сиот мрачен, рече: Уште тоа треба да правиме, да чуваме српски копилиња.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Потоа на гробот од стрика Ангела, од кај главата, забодуваат крст, самоделски и од дабово дрво, а Максим Акиноски откако истура вино врз гробот и откако го прекрстува, и мавтајќи со каделницата одново оптегнува Алелуја, алелуја, ааалеелууујааа!

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

А ни вистински свештеник немаат жителите на Потковицата; грчки не сакаат, свој немаат, па таа работа, откако го врати бог во Потковицата, ја врши тој, Максим Акиноски - мртвите ги опејува на отворено, на Рамник на Горник на обележаното место за ѕидање црква, на отворено, во дворовите зад авлиите; ги венчава младите, а по куќите, во гостинските одаи, крштева деца.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Дружината Хаџи Ташкува и коњот Хаџи Ташкув, тој откако го фрлил овега, од што силно се исплашиле, му ја летнале по Пазарџиски Пат назад накај Прилеп.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Мајка ѝ на Благуна, вдовица на Васила Јанческа, почина меѓувреме, а главата на сојот Јанчески, војводата Крсте Јанчески, на кого сѐ му зарастуваа месата и кого и новата српска управа го тормозеше, откако го прочита писмото, го здипли в пазуви и два дена со никого не прозборе од своите.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Но Ордан Бришкоски, кој бил пријател со Акиноските во Прилеп, откако го нагостил убаво, го врзал, насобрал свои соселани, и преку рид, околу мала ужина, го дотераа на срецело.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Погледнувам за миг во таванот на кој се шири влажна дамка - откако го искубав од секаквите жици прислушниот апарат, вчера, еднаш, не знам кога, во дупката се доселија глувци.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Малку време откако го најде својот коњ-хранител неподвижен, со свенати синолички во очите.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

и полковиот му рече освобождавам те од обвинението, откако го ислуша, за петнаесет дена ќе добиеш и решение, и Ристе се тргна, отпоздрави и се тргна, и одат после други, и којзнае што ме дупна и мене, и јас ќе одам ќе прашам, што ќе стане со Македонија, велам, Македонија е долга и широка, ми вели полковиот, и за Македонија одговор сега нема, одговорот е во вас, во сичките нас, благодарам, му велам, коњите се тепаат, а магарето го јаде ќотекот, покорно благодарја, велам, и как се казваш, Мирче Мегленов и ме запиша, мајчето негово, и после ротниот секаде мене ме праќа: во извидници, кај што студи, кај што е калливо, кај што главата ти е пред куршум, и еднаш со Стевана нѐ пратија кај окопите англиски, 124

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И така, откако го направивме куќарчето, се деливме. Ја пресековме краставицата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Акакиј Акакиевич, откако го закачи сам својот шинел, влезе во собата и истовремено ги виде пред себе свеќите, чиновниците, лулињата, масичките за карти, и беглиот разговор што се креваше од сите страни, и шумот на столовите што се поместуваа, матно му го поразија слухот.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Кога човекот си отиде, Д. се повлече од прозорецот, на каде што и јас веднаш се упатив откако го обезбедив саканиот предмет.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Делото е настанато во текот на заробеништвото на сликарот во лудницата за криминалци, во Лондон, откако го убил татка си и се обидел да изврши уште едно убиство.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Малку време откако го најде својот коњ-хранител неподвижен, со свенати синолички во очите.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Погледнувам за миг во таванот на кој се шири влажна дамка - откако го искубав од секаквите жици прислушниот апарат, вчера, еднаш, не знам кога, во дупката се доселија глувци.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Тој откако го сослуша, му рече дека се работи за опсесија.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Сакале ние или не, овој збор длабоко се вкоренил во балканските јазици и подалеку од нив!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Но ние балканските борци бевме опфатени од синдромот на враќањето, откако го преживеавме шпанскиот фашистички пекол...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Каква ќе биде судбината на зборот мезе во нашата листа? запраша Камилски откако го почувствува лезетот на кавијарот од модар патлиџан.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Откако го изеде сендвичот со жамбон и го испи пивото во кригла, се врати во книжарницата, се доближи до својот куп книги, ги однесе до касата да плати, веќе му беше означен попуст, односно книгите ги купи по набавната цена од страна на книжарницата.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Камилски, којшто во меѓусебниот договор беше задолжен да реферира за поимот курбан, откако го слушаше Татко како започна авторитетно да говори, веднаш се увери дека и за овој збор, како и за јаничарството, долго помеѓу нив ќе се кршат копја додека да се дојде до заеднички став.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Утредента, откако го ловеа, или по една година, не знаеше кога дојде тој час, го посетија двајца болничари и му открија дека челата им се пониски отколку што мислеше.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Толку што не можевме да знаеме кој е внатре без, а кој со причина. 146 okno.mk Од фотографија Што значи да се биде при себе прашува светлото откако го продупчи прозорот и раскрили завесата.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Филозофското дело на Емил Сјоран го открив уште во раната младост.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Бургиба, откако го рече ова со уверлив глас, му се обрати на својот министер: - Задржете го тој човек во Тунис.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Идеалите на оптимизмот кои најсилно ферментираат во младоста, во кревката душа која верува во сите можни апсолути, кои ги пластев учејќи ја и читајќи ја француската книжевност и филозофија низ нејзините доминантни преставници, кои во мене ја извишуваа моралистичката крива, картезијанската логика, откако го открив Сјоран започнав да се сомневам во нив.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Така и Ѓуле од нашиот отсек, откако го добил пиштолот на услуга, отишол да го врати а таа му рекла да го остави на масата.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Нејзе ѝ го дал татко ѝ.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Веројатно поминаа два или три часа откако го доведоа во оваа ќелија.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Откако го уапсија, не му дадоа да јаде.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Сега не можеше да се сети дали за првпат го виде О'Брајан пред, или откако го сонуваше тој сон; ниту пак можеше да се сети кога го идентификува гласот од сонот како глас на О'Брајан.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Сериозна непретпазливост беше тоа што воопшто се врати тука, откако го купи дневникот и без да знае дали на сопственикот на дуќанот може да му се верува. Па сепак...

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Беше таму откако го втурнаа во затвореното комбе и го одведоа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Како ти е Ѓоко?” ја праша Круме Волнаровски, откако го слушна гласот на службеникот во соседната кабина.“

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Таа трошка може да биде поголема од самата приказна,“ рече госпоѓа Мариела кревајќи ја чашата со ликер за да се напие, но не го стори тоа; се сепна, откако го погледна лицето на Ема, и ја спушти чашата на масата.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Но ете, откако го фрли тој сомнеж на него, зборуваше нешто нејасно за тајни канали преку границата на нашиот јужен сосед, за шверцување мигранти од Тунис, Мароко, Алжир, Нигерија, Авганистан и Пакистан, за луѓе од Кратово ангажирани околу некаков илегален логор за азиланти, за соработници на Ниротакис од Србија и Унгарија, за земји од Европа.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Ама игуменот, откако го рече тоа, си ги собра црквените книги, петрахилите и кадилниците, и заедно со калуѓерите се стегна за Хилендар, а рајата остана сама, да се чуди што ја снајде.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Папуџијата го испрска со ѓулсуи и откако го распраша за ова и за она, ја повика ќерка си Тодора од куќата внатре.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

- Тоа прашање се осмели да ѝ го постави откако го испи третото шише со пиво.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Но таа, откако го избриша, пак продолжи: - Кога Хелвиг ве донесе вас, татко ми рече дека тоа воопшто нема да ѝ се допадне на госпоѓата. Па и на господинот.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

- Поминаа дваесет дена откако го испративме писмото - рече, при една средба со лекарот.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Но откако го заврши средното хемиско училиште, и две години студии на факултет по био-хемија, мајка му немаше повеќе можности да го школува понатаму, а и не сакаше да биде сама дома, та тој ги прекина студиите.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Стојан беше четврто нивно дете откако го пленија Ангелета, а особено откако решија да му ја дадат Анѓа.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Затоа и разговорите меѓу нив беа повеќе на таа страна. – Имаш ли некој абер од синовите? – го праша Муарем Мамута откако го направија пазарлакот за девојчињата и длабоко воздивна, пренесувајќи се во своите мисли далеку, далеку на бојното поле, каде што и сам помина петнаесет – дваесет години.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Само кога ја навредуваат анамите чкрта со забите и си ги поткаснува муцките – му велеше Ајша на кадијата кога ја прашаше како оди работата со Анѓа откако го промени режимот спрема неа.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

На прашањето како се момите, што прави дедото, таа мудро одговори дека тие се добро и дека уште подобро ќе им биде, дека тука сме меѓу наши, сполај му на господ што ги врнала тука, а и дедото Диониш вели Ки гу закопаме у наша земја! ама откако го рече тоа, за да не внесе тага во срцето на Петра, или за да не ја зголеми, таа знаеше дека во срцето на Петра има голема и тешка тага, Ејми ко ки умре чувекут с та земја е арна! и се свртува на кај Чана која оти нема кај да седне, туку се подместува наваму натаму, Ако придоуже убаво време да ојме да паламе работа јас, ти, мојта гулема, а?

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Родна Караколева им рече Не знам, не го видов откако го кренаа од калта, питајте во вагонот кај Чана!

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Кога јас го читам тоа сега, откако го имам преведено неговиот Hebel есеј на англиски, секогаш кога ќе го прочитам зборот Sprachmaschine, ми се наметнува да помислам на “word processor”.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Откако го бакна чедото во челото, внимателно ми го врати.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Откако го здипли убаво италијанското знаме и го врати на старото место, Мајка тивко се огласи: – Каде запрев, јас пуста? – Кога заминаа италијанските војници – одговори Татко.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Најстариот брат, откако го заврши средното техничко училиште, хидроградба, веднаш се вработи, а потоа и другиот брат, кој заврши средно ветеринарско училиште, исто така се вработи во една ветеринарна амбуланта, во едно поголемо село во Западна Македонија.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Така му велеше баба на дедо кога се зедоа Мајка и Татко, откако го виде чеизот.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Никој тогаш не ме виде. Откако го сошив знамето, убаво го скрив...

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Отец Иларион откако го изми Наќо во главата со вода и му ја поврати свеста, го однесе во ќелијата.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

И додека тој се трезнеше пикајќи ја главата во езерото, училишниот прислужник Геро го меркаше отскришум коњот негов врзан во дворот од кметот, но откако го испретепаа, се плашеше да му излезе пред очи на кметот и селаните; вртеше околу дворот надевајќи се на згодна прилика да го грабне и вјавне.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Бонети по некое време зеде едно малечко парче, го стави во чинијата, штулна со двата прсти од него, го погледа како да фаќа нешто гнасно, го донесе полека до носот, го помириса, а потоа го стави в уста, постоја така не џвакајќи го, а потоа откако го изизврти во устата, го голтна со напор.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Јагулче Дримски, откако го слушна ова не можеше да се воздржи.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Татко, откако го погледна часовникот, виде колку време беше поминал во домот на Игор Лозински.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Доктор Пачев сериозно мисли дека не се досетувам за неговите проѕирни намери во врска со она смешно прашање дали ме привлекувале височините?

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- Прашуваш дали ми се допаѓа? На него мислиш? - се засмеа Јана откако го поткрена показалецот кон мене.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Дилемиве за кои зборувам, а и оние кои засекогаш ќе останат недоречени, ги разместував и средував во размислите во некоја од самиците на затворот по она мое неконтролирано однесување откако го бев слушнал разговорот на Катерина со Јана и Мирко Банде од канцеларијата на Роман Гигов Грофот.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

На тој начин , може да се рече, дека навистина располагав со доволно време за да ги средам до последен детаљ сите мои намери.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Но тоа е и премногу, заклучив откако го видов запишано она што го бев помислил.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- Дури потоа откако го придодаде кон овој вовед и заклучокот дека таквото однесување е најсигурниот пат кон Рајот ја сфатив иронијата на неговата забелешка.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

С. можеби и затоа поприлично го задржа погледот на мене? (Ме проучува Стариот, си реков, и ја оставив мојата насмевка откако го вклучив во неа и изразот на почит за да ме претстававува во ова испитување токму почитта).

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Зарем навистина во тој момент му заличив на ѕверка, скршена од железото на стапицата, која нестрпливо очекува да биде докрајчена?

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

А откако го остави на масата тасот со леблебија и бадеми, шепотејќи се потруди да објасни: - Самоников денес е љубоморен, завислив и малку поднапиен.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- Дваесетипет по туѓ газ ич не болат! – ја спомнав резигнирано едната од многуте потврдени од животот поуки - Детски муабети – беше коментарот на Господ, и за прв пат откако го запознав насетив во неговите зборови трепет на сочувство.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Можеби за првпат откако го паметам, Виктор навистина беше почнал да слегува од својот матен облак.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Иако симпозиумската сала беше речиси празна, професорот Седларски ги сослуша внимателно воведните објаснувања на претседавачот на сесијата а потоа, откако го остави своето сако’ на една од празните столици пријде до микрофонот и се заблагодари на дадената можност да претстави една од загрижувачките појави која досега не била предмет за сериозна расправа на ваков висок собир.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Летоска, откако го видов објавен Зборникот јуначки, жаловни, смешни овчарски, самовилски, љубовни и други песни со душата на мојот народ и на знаците на кирилицата нанижани.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

А потоа Земјаните отидоа да живеат во друга галаксија, за да побегнат од болеста што ни ја донесоа самите, откако го ограбија нашиот свет.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Потоа заспав, и се разбудив дури откако го чув звукот на сирената од колата за хемиско чистење што застана долу во дворот. Ја однесоа црната униформа.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Откако го испи млекото, Илчо излезе да ја внесе санката. Но, санката ја немаше!

„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)

- Аха, значи, кражба! – исцеди Кузе. – Ајде жено, тргнувај пред мене.