Татко со восхит го слушаше својот вујко Али Фети, човекот кој имаше кариера на воен заповедник, дипломат (воен пратеник во Париз и амбасадор во Софија, каде што на служба како воен пратеник беше и Мустафа Кемал, во десеттите години на XX век), министер за внатрешни работи на Османската Империја, но и министер за внатрешни работи на нова Турција, (подоцна и премиер откако во 1923 година ќе биде прогласена за Република Турција).
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Климент Камилски, со гордост каква што немаше изразено последните десетина години откако се врати од Париз, му прочита и неколку збора од неговиот шпански соборец, camarade Бертран, кој му пишуваше откако во еден здив ја прочитал дисертацијата: Тебе, Camarade Avdenko, за твојата книга: Ја сакам.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Ги менуваше белите свилени кошули секој ден, а откако во него се всели неумоливата гушителка – туберкулозата, по три на ден.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Ваквата помисла и стана многу поверојатна откако во себе го слушна одгласот на она што го рече госпоѓа Мариела: “Но, тоа не е сè, драга моја Ема,” што таа го доживеа како меко перниче од кое негде-годе излегуваа остри игли упатувани на едно исто: нејзината врска со Наротакис и нивните чести средби во нејзиното студио.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
- што почнуваше да го мачи со сомнеж кој вртеше како сврдел во најчувствителното) дента мобилниот на Круме Волнаровски беше недостапен и немав никаков пристап до информација и тоа почнуваше да ме мачи со сомнеж кој вртеше како сврдел во најчувствителното (ми беше качена на начин кој овозможуваше да ѝ влезе сè што можеше да ѝ влезе; мислев дека устинките никогаш не ѝ биле толку отворени, се лизгаа лево и десно, ме допираа по ципите, ми ја влажнеа волната и ми ја подлапнуваа, ми ја шмукаа или така ми се чинеше, особено кога почна бавно да се крева со задникот нагоре и да се спушта на мене стегајќи ме меѓу бутовите, постепено забрзувајќи го ритамот, нанесувајќи ми тапа болка на јајцата) ние знаевме само толку дека Илона веќе беше далеку од нас, нејзината трага се покриваше и таа започнуваше нов живот за што Ема не сакаше многу да зборува, нејзиниот живот е нејзин, велеше, како и мојов што е мој, ѓаволу мој, ми рече Ема утрото кога во мојот кабинет ја спомнав Чехињата (ги крена рамениците како да сакаше да каже дека за ништо не е виновна но не кажа, тоа собирање на рамениците беше грч пред ослободување, тоа беше начин да се мобилизира, да се собере целата во себе пред конечното испразнување и така се случи како и секогаш: списка, свика нешто неразбирливо и продолжително, да, тоа беше крик кој доаѓаше од длабочината на нејзините гради, и откако во одгласот тој се стиши во едвај чујно ајјјоооххх … иииооојјј и откако со усните ме побара под себе и ми стави заби на рамото, омекна, се распекмези, се распосла над мене, лесно ме покри со телото облеано во пот и ме заведе во блага дремка) Но таа ноќ не беше за спиење.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
„Круме Волнаровски е во затвор, можеш ли да сфатиш?!“ ме праша Ема како да се прашува себеси.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Пријатно се чувствуваше во градската атмосфера што повеќе ја надградуваше во своите мисли одошто таа беше вистински градска откако во градот се сјати огромна маса селани.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
2. Чудно нешто се случуваше со ибн Бајко. Откако во Нерези, на очиглед на сите светци што се грижеа за неговото спасение, им пријде на седнатите турски големци, главата како да му зовре од многу мисли и планови.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Исто така, тоа е она што ги прави општествено незгодни за жените – односно, за нормативно женствените жени (лезбејките не ги чувствуваат истите стеги) – иако таквата незгодност можеби се намалува во САД, особено откако во 1972 година Конгресот го донесе поглавје IX од Законот за изменување и дополнување на Законот за образованието и откако, оттаму, се зголеми застапеноста на ученичките и на студентките во средношколскиот и во факултетскиот спорт.288 Кога се работи за мажи, бидејќи за натпреварувачките тимски спортови се смета дека претставуваат дејство, играчите во спортскиот натпревар не изгледаат како да ѝ приредуваат претстава на некаква публика, која природно се собира околу нив, привлечена од природно занимливата глетка со мажи заденати в бој.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Играта е таа што им дава на машките гледачи алиби и покритие за задоволството да ги гледаат играчите, исто како што таа на играчите им дава оправдание да се покажуваат.287
Спортовите, особено (но не исклучиво) тимските спортови, се доживуваат како дејство.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тоа е она што ги прави општествено соодветни за мажите, како и потврдни и консолидирачки за машкиот родов идентитет, според поимањето во Бергеровата анализа.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Излегувам од лифтот и одново одам кон просторијата со вагонот.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
” Со лифтот слегувам одново на приземјето, откако во „пасошот” на мојата идентификација ја читам судбината на Агата Голдблум.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Денот го минуваше во пеколно работно темпо.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Веруваше дека беше минато времето на борбените операции откако во Тунис на 15 април 1988 година го изгуби својот прв компањон во борбата Абу Џихад.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Но исто така го немаш спомнато ни оној случај: кога си останал счудовиден од намерата на Господ Саздов да си ја изврши граѓанската должност откако во твое присуство изјавил дека ќе ги обавести надлежните служби за противдржавното однесување на тројцата развластени команданти.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
- Многу слободна, дури и искривена интерпетација! – реков – Не стануваше збор за никакво счудовидување туку за обично разменување на размисли.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Откако во куќата на Спира Клечев влезе Паца, не остана жена во селото што не сакаше да наврати да се изнагледа и да се изначуди.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
И дури тогаш повеќе од педесет години откако во Брезница со автомобил дојде Аето, пак се појавија автомобили.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Го носеше по доктори болникавиот Густав, синот на кројачката Елза; го чуваше Густав на болникавата продавачка Хана, секогаш кога таа ќе се разболеше; трчаше во Централниот виенски затвор за да моли да биде ослободен најстариот од четиринаесетте Густави, откако во тепачка ранил со нож свој врсник.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Еднаш месечно од својот брат ќе земеше пари кои беа потребни за издржување на неговите синови, па им ги даваше на нивните мајки.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)