па (сврз.) - застане (гл.)

Оди , па застани, оди па застани и така сѐ до една голема црква над селото во која се сокривме за да одмориме.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Фискултурецот се исплашил да не ѝ се слоши како на приредбата, па застанал, да се потсмири. Застанале под сенка, под еден орев.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)