па (сврз.) - ти (зам.)

А ти, пак, од каде па ти сега тука? Ти, ти не си со нив?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Стани! - Па ти, па ти мори, ти си контра! - извика како попарена другарката...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Изгревот кој го користевме како здрава терапија, за напојување со чиста енергија, пред сѐ за чистење на духот, смирение кое ти ја сталожува енергијата, како бистра чиста вода, па ти овозможува да ја распоредиш сам.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
- Де, де, Радо! Па ти како да си во куќен притвор, а одењето на училиште ти доаѓа како шетање на затвореник во кругот на затворот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И, бидејќи ме чита дека мислам оти не е фер, тој се обидува да се оправда: „Дете, јас не им штетам, тревите секако ќе им помогнат, па ти не знаеш дека барем пола од нив се враќаат да ме почестат бонбониера и тоа од оние скапите, ’Гриоте’ и ’Бајадера’, полн ми е подрумот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Мамо, мамичке, па ти навистина си спремила мусака“, со светнати очи викаше детето заграбувајќи со лажицата од гравот, гледајќи ту во мајка си, која се крстеше и се заблагодаруваше на милоста Божја, ту во чинијата.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Замисли да ти се децата џимрии, па пребаруваат - едни јадат боранија, други не сакаат ни да ја чујат, едно сака месо со компири, друго не меша протеини со јаглехидрати, а само едно „веге“ па ти е многу, па, мораш секој ден да ги препрашуваш кое има „дејт”, заради кромидот и лукот што секогаш заради евентуалност го служиш одвоено.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Не ми веруваш... - се опира тој. - Па ти бладаш, драги мој.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
„Што??? Па ти не знајш шо збораш, чупе! Ти не знајш со кого збораш! Вакви теории има да си ги избиеш од главата во моментов!
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
— Па ти ме имаш бацувано повеќе од мајка, вели, секогаш кога ќе ти донесев писмо од Никифор, ме бацуваше.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Па ти, човече, имаш 35 години, тоа е време за рекапитулација, а не за чкртање!
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
- Од мене толку, па ти како знаеш.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- А зошто токму Мечето? - Па ти не ги даваш прстињата.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- Па ти не си гостин, сине – вели мама. - Не сум гостин?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
„Е, де, Нина, па ти веднаш се муртиш!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Зар навистина сметаш дека постои некој кој би убил заради Сузи па ти сега сакаш да му се светиш?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Господи, сѐ ми се чини оти некој или нешто те прогонува“, ѝ реков.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Кој ѓавол те натера да му ја направиш оваа белја!? - викаше татко ми. - Па ти, тате ... - Јас? - Нели постојано зборуваше ова куче за куршум плаче ...
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Тогаш учителот и учителката ми рекоа: Милице, па ти си заслужила, убаво учиш и убаво пееш, а гледаш како си ослабнала и си дошла недооздравена.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)