па (сврз.) - добро (прил.)

„Жалам“, рече Винстон. „Па добро...
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Па добро, мајчето ваше мајчино и сестра и прабаба до дете од половина кило, од каде сега вие овде, дома, кога ни жива душа од српската, војска уште не е демобилизирана, а?...
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Па добро, де! И моиве не се цвеќе за мирисање. - Разликата меѓу моите и твоите е како меѓу демократија и тиранија.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Па добро бре, сестро, треба ли во годината да се слушнеме само за Божиќ и Велигден?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Па добро сине, зошто не се јави?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Еве оваа, на пример: - Ало, фамилијо... живи ли сте? - Ало, Мико. Како е? - Па добро е.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Признателност? Па добро, тоа на крајот од краиштата, и не е нешто лошо што човек може да го посакува. Човечки е да посакаш и признателност и фалба.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Сакате да мислите така, па добро, ама тоа не е точно, никогаш и не било, само што жената немала избор, ни излез, морала да ја сузбива својата сексуалност и да биде одговорна.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Си реков, па добро де, признавам, навикнав на нејзината точност, и сега ужасно ми пречи што јас морам неа да ја чекам.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)