па (сврз.) - и (чест.)

Тешко се одделуваа од живината, па и од крупниот добиток, кој обично мораше да остане во задругите, за на крајот да останат со козите, од кои немаше закон или сила што можеше да ги оддели.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Во мене сега вирее добрата намера, онаа потреба за која еднаш веќе ти пишував - да изорам нива, да посадам дрво, да ископам длабок бунар, па и црква да изградам и на неа, место еден, два крста да ставам.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Под носот, устата никако не му се затвори, за целото време ја држеше во полунакривена насмевка, та му се гледаа забите, за чудо бели, па и добро подредени.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Си ги лижат устите и, од лижењето, устињата истенчени, па и трошка напукани.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Долгорочните прогнози покажуваа дека ќе сме имале сув ноември, па и декември и, тоа би било поволност, но...
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Јас бриши, тоа мрсулави се. Ѝ велам на жена му на Јована дека детето е поднастинато, треба нешто топло да му се даде, па и лекче. Таа вели: Ех, деца!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
На сѐ се чека во ред, па и пред секој киоск за сладолед.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Сликата ги покажува необичните склоности на неколку генерации на тогашното, политички толку хаотично раздобје во Европа: склоноста кон настраното, ексклузивното, екстраваргантното, скриеното од онаа страна но постоечко во рамките на физичката, „природна“ стварност, па и за издвојување од друштвото, тежнеењето кон една посебна аристократска позиција.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
И Толе реши да не остане подолен од чаушите, па фрли очи во една русјачка, со која сакаше да ја замени Миша од Полчишта. Па и таа не му се спротиви.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но не само во таа самостојна политика се заклучуваат нашите несреќи, а следствено и причината за одделувањето на нашите интереси од бугарските, па и причината за одделувањето на Македонците овде во македонско друштво.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Трети ќе најдат оти јас проповедувам некаква надеж за поправување на Турците спроти нас и на европските реформи во нашата татковина, кога досега јасно било докажано оти ни Турција сакала, сака и ќе сака реформи во Македонија, ни големите држави се наклонети да ја принудат Турција за да ни даде некакви, па и најмали реформи.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Малку е тоа што ние ја пролевавме крвта на нашиот народ за туѓите, па и за интересите на нашите непријатели, но со нашата крв и со разорувањето ќе се восползуваат нашите непријатели од слободните државички за да продолжуваат со своите религиозни и национални пропаганди да нѐ делат на спротивставени и непријателски лагери: Срби, Грци и Бугари.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Напредните слоеви на српскиот народ уште по Првата светска војна ја согледаа вистината за македонскиот национален ентитет, па не беше само Коста Новаковиќ што во 1924 год. изјавуваше: „Јас сметам дека секој народ, па и Македонците, треба да добие право на самоопределување…
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Еве што означува: Македонците беа крстувани со национални имиња со кои тие се разликуваат од другите соседни со нив народности, т.е. од Турците и од Грците, па и од Власите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но таа праведност, како што рековме, се разбира инаку од Грците, Србите, Власите, Бугарите, па и големите држави, покровителки на малите, се јавуваат како претставнички на своевидни праведности.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Комитетот може да се пофали и со поумерени раководители, но и тие мислеа оти спасението на Македонија е само во духовното обединување, па и господствување на Бугарите во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Јас не можам да допуштам Турците да не се поучат од него: јасно е за секој, па и за Турците, оти Турција не може повеќе да ја зачува Македонија ако продолжува со истата политика кон нас што ја водеше досега.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
До 1878 год. сите, па и руската влада, велеа оти Македонците се Бугари.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но ако го споредиме српскиот шовинизам со бугарскиот национален индиферентизам и ги разгледаме од македонско, па и од општочовечко гледиште, тогаш ќе треба да признаеме дека српскиот шовинизам, како резултат на основно изучените народни интереси, стои многу повисоко, и многу погоре од бугарскиот национален индиферентизам, којшто е резултат на отсуство на секакво разбирање на бугарските државни интереси.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Груев со Македонците си зборувал само на македонски. Така правеле и други револуционери, па и Ѓ.Петров.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но таа беше бесполезна, па и опасна, не само за тие што се критикуваат, ами најпосле за тие што критикуваат: Комитетот беше сесилен; тој ги имаше во своите раце животот и смртта на сите граѓани и не примаше никаква критика на своите постапки.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Рамноправноста ќе биде за сите народи, па и за Турците, Грците и др. и др.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Таа треба да си ги зачува своите интереси таму, па и ако тоа зачувување не ќе биде по вкусот на „самостојната” и „национална” политика.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Не сум гроф, само барон, само барон.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
„Јас не икав, па и не јадев, тоа е самата моја природа.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
„Казнета сум покрај овој дуќанџија!“
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ние сме некои барончиња, од лакеите, па и не знам зашто, не ми е грижа.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Условот за тоа беше тој да достои на тоа место, па и со празна пушка сеедно. Достоја.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Затоа човекот треба да го држиш цел, со сите негови делови, што му се дадени, па и со страот, што му е исто така даден. Мислеше за таа можност да се плашиш.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Она, со што најмногу им се одзиваше ним, беше некаков плач по себеси цврст, што се извиваше во секој лелек на таа ноќ, па и во оној, што поникнуваше и од неговото легло.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Па и царот си живее како што му прилега, а никој не му пречи.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Па и господ се исто не сака да слуша.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- И чувме дека Бугарите јадат магариња, па и ние едно испековме. Го јадеме со гроза, ама го изедовме. После немавме ни оган, ни магаре.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Веќе немаш во ништо верба, па и во бога се сомневаш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И кучињата се како луѓето, па и тие сакааат да прашаат: што им стана на луѓево, пред олкаво сонце да палат оган? А и кој не ќе се праша.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мислеше на далечната планинска земја Босна (отсекогаш при помислата на Босна имаше кај него нешто темно), која и самата светлост на исламот можеше делумно да ја осветли и во која е животот, без каква и да е питомост, сиромашен, штур и одвратен.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тоа зло длабеше во него и го раскинуваше, а тој не можеше ни да помисли некому да му се исповеда и да му се довери; па и кога тоа зло си ја заврши својата работа и изби на површина, никој нема да го познае; луѓето просто ќе речат: смртта.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ако ни тргни работата, можеби ќе можи и ти да дојдиш тука, па и Атинчето и Никола да ги повлечиме.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Томето и Христина им се приклучија дискретно. Се редеа песни од сите страни на Балканот, па и по некоја француска, италијанска или руска.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Стана збрка кај придружбата од џиповите, па и кај мене, а Симон стоеше здрвен.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Посетата на лекарот во домот на Марија, за неа беше вистински празник. Па и за сите во семејството.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Бидејќи целото село беше заинтересирано за оваа работа, овој пазар речиси од секоја куќа имаше по еден или двајца луѓе кои тераа на пазар по еден, два, па и повеќе добитоци.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Па и да сакаа, немаа со што, бидејќи оружјето што го имаа се собра со време во тврдината и сега тие беа раат работа долу, по Воденско и Солунско Поле, за да можат да ја пречекаат суровата зима по нивните изгорени и ограбени куќурки.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Па и дни идат: божиќни пости, мртвени, среда, петок, шо ќе се јаде, пусто да биде! Не е еден, не се два, дни — коа кубаси, шо рекле старите. А вамо, сака залаг да пог'тниш.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ете, и двајцата сега се вдовци, а третиот, најстариот, е со жива жена. Па и таа се погоди разбрана.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но моите сомневања, или претпоставки беа омеѓени од сознанието дека и тогаш кога постојат индиции па и отворени наговестувања, наидувањето на несреќата не се случува преку ноќ.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сѐ повеќе и повеќе клетки се здружувале и на крајот настанале рибите, па и ние, и сите ние сме од групи на клетки што решиле да се здружат за да си помогнат взаемно. Зарем не е така?“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
И додека си ги бришевме солзите и престанавме да липаме, штом го поминавме тунелот, слушнаме пробивен и писклив женски глас: - Доаѓаат!!!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кој крив, без нога, со една, па и со две патерици стегнати под мишки, потпрени еден врз друг, со преврски на главите, на рамената, со празни пачовици и ракави...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Беа и по малку пакосни на него, зашто тој беше најјак во борењето, најбрз во трчањето, па и најдругар на Трајанка.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Па и оваа не чини – рече Зоки и за следната карамела. – Ту, какви карамели сте ми донесле!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Па и со мажите е веројатно слично. Само што на мажите повеќе им прилега рамнодушноста.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сега би го вратил и самиот ѓавол.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ти влегло в крв да се преправаш будала, пред чорбаџијата па и пред мене... Не си ти за кум.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Сега глетката се појавува во тридемензионална форма и за да се види потребни се специјални очила (техниката инаку успешно е испробана во кино-салите).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Нови техники на огласување SKYWRITING Станува збор за една од тнр. „out of home“ техники на огласување.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Се состои во тоа со помош на специјални прожектори, среде бел ден, па и на најголемо сонце, по небото да се испишуваат пропагандни пораки со букви големи 400 метри!
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кога си со мене, можеш да правиш се – да носиш играчки, да патуваш таму каде што си бил и не си бил, па и да паднеш, да се испрепрчалиш ако ти дошло до тоа....
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Дедо Мраз многу се збуни. Пред очите сѐ почна да му се врти, па и гасеницата од сенки, и елените, и крошните од оголените дрвја.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Нема животно, па и какво било суштество кое не умее да разговара со Дедо Мраз.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Па и распитот оди исто. Нема физичка болка, а сѐ те боли.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Без својата глава трча човекот, па и главата се чуди со него.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ако ги знаеш ти, па и јас да ги знам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Па и гласот, душата, никогаш не излегуваат еднакво, го лутам Јоанидис.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но кога запрело времето па и возот да запре.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Па и ние сме волци, а може и повеќе од тоа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Беше пролет насекаде, па и во нашите срца.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)