та (сврз.) - заборави (гл.)

Како што одеше кон градите, кон пределот на срцето, така и треската и восхитот раснеа во него, та заборави на сè: на времето што леташе, на просторот во кој создаваше, на воздухот што му ги креваше градите и на издишките што од нив излегуваа.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)