та (сврз.) - ние (зам.)

Нека му даде господ на неј, та ние да поминеме покрај ниј.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Се што рече, се наместо, песјачето", —си помисли таа и проговори: — Mope, теткин, господ е богат та ние луѓето колку да се валиме — ич нишчо немаме.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А тие, кои се сторија главни пак си останаа главни и тропаа секаде: ние Егејците. та ние Егејците, така што од тоа дури им се згади на Вардарците.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Како не важат нашите тврдења, - се бунат мајка му и мајка ѝ нејзина, - та ние сме ги родиле...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Но јас сакам да ви ги изнесам само оние часови во домот, само оние проклети часови поминати во домот, господе, та ние и немавме други часови, чесен другарски збор, само оние часови додека дојдовме до Сентерлевиот рид.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Трепери молкот, Тоа глобоко, тоа темно око, Со кое го следиме сивото, Невидливото, тоа далечно Слачно тесто што таа го цеди, Тие шумливи, тајни болкореди, Од загодочно и од мрачно, Врз очи што се гнезди, се лепи, Та ние остануваме слепи За искрите, за сјајот, за лачите.
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Ово не го сториха нашите татковци, деди и предеди, та ние ли да го сторим?
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Каква пијачка, каква музика, та ние сме на лист хартија.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)