- Не си се препознала, вели Стојна, туку сега ме викаат Велјаница Пармакоска. По мажот ми, Велјана, вели. 220
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И имам нешто повеќе во дланката, нешто што веќе не е бестежинско како влачена волна туку сега тоа е како топка памук која добива тежина.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)