И сега, штом ги виде чорапите изгужвени, ѝ побара на Митра ножици и распара еден од чорапите до каде што беше искинат.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Бавно кревајќи рака, тој го скина пликот, и, штом ги прочита во себе првите редови, лицето му светна и тој извика: - Таксај, Бојано, таксај! - Што бре, што има?
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Не знаев каде понатаму да го терам муабетов, па ветив дека ќе им кажам штом ги видам.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Со словата и сочиненијата работите стојат така: штом ги препишеш, им ја губиш душата и душа поинаква тие добиваат.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Беше подготвен за средбата, што беше подготвен целиот тој ден, уште штом ги догледа оние лески напред, зад нагорничавата голина, во кои се забиваше крвавата трага.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Со здравје да си ги носиш! (Детето штом ги зима чорапчињата рипнува и оди, се фали по другите деца.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Ете, погледни ја мајка ти, Кире, погпедни ја...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Сабајлето не собраа во ливадата.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Штом ги завршував разговорите, ми велеше: „Изнеси ме надвор.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Ја фаќав под мишката, и полека излегувавме на балконот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Не е тоа кражба, штом ги зема книгите за читање...
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Но тој ништо од тие работи не зеде, туку веднаш, штом ги виде птиците во дворот, го премина прагот и стрчна кон нив да ги фати.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)