штом (сврз.) - го (зам.)

Штом го прочита писмото, извика: - Алал да му е! Јунак е Гоце Делчев!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Китна и убава е Осогово Планина. Особено во пролет, кога ќе се искитат со зеленило убавите стрмни зелени падини.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ми рече дека штом го предлагам тоа јас, дека мора да има смисла, дека тој во тоа не се сомнева, дека јас сум му бил гаранција, дека слушнал оти сега сум бил во тој крај, дека весниците пишувале за тоа и дека и тој ги чека моите големи и градителски, но исто така, и книжевни дела.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Кога по неколку дена, откога јас се вратив, без да останам подолго со Агна во С (ја замолив, штом го привршам овој мој проект, а само накусо ѝ кажав за проектот, таа да е при крајот на подготовките за доаѓање кај мене во Маказар) и без да ги видам повеќе од еднаш ќерки ми, дојде екипа стручњаци да го разгледа и да го обележи теренот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Кога дојде да ме посети во Воената болница во Скопје (ме оперираа од слепо црево) старата госпоѓа што лежеше во креветот до мојот штом го виде се вљуби во него!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Кога и кажав дека ми е дедо веднаш праша дали е жива баба ми. Ооохооо...... и реков жива е и тоа многу!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Знаев дека никогаш повеќе нема да го видиме во цела должина и затоа тој беше како и нашите животи - би поминал еднаш покрај нас и никогаш повеќе не би го виделе.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Најчудно беше тоа што и мене ова ми беше првпат да го гледам тој филм - штом го измонтиравме го донесовме во кино.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Утредента Синематик почна да прикажува двочасовна верзија на нашиот 25-часовен филм и тоа беше тоа.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Му се приближив на симболот и на неговите слоеви значења, но, штом го допрев, тој се преобрази само во убавата принцеза. 98.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
— Ами сега? — почнаа да се прашаат еден со друг.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но штом го одгрна вратничето и оттаму се слушна оној ист глас како од чаушот: — Теслим, бре ќерата! — и бабата се тргна назад, плашејќи се да не ја фати куршумот ако запукаат заптиите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По половина саат излезе по битолско џаде пајтон само со еден патник и штом го напушти градот коњите летаа долу Алинци, a патникот викаше од пајтонот: — Брзо, брзо, Андоне.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По се изгледаше дека и пајтонџијата сакаше да стигне навреме макар и цркнале коњите уште неиспрегнати, та не го заставаше камшикот ни минута. Со грабаница ја претрчаа света Недела и застанаа пред анот на Мита Црнамара отунати во бела пења, а пајтонџијата сиот гола вода од пот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Татко, штом го спомна Цариград, тешко ги изговараше зборовите што следеа.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Веднаш стана. Штом го забележа, од лицето ѝ исчезна загриженоста.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Бојан се возбуди штом го виде џипот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Но штом го остави во интернатот, Гого надушка дека имало и средноуметничко училиште, па бидејќи цртањето му одеше од рака се пријави таму на приемен испит.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Сам? - го праша еден мустаклија кому сите му отстапија пат до него и кој ќе беше најважен штом го допраша: - Неорганизиран?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Зашто штом го заколеш крмакот, треба веднаш да го попариш со горешта вода.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Штом го испија кафето Вера стана и се ракува со сите по ред. Татко ми тргна да ја испрати.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Штом го прочитав изрежаното врз стените на пештерата, слушнав шумол од земјата.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Нема никаква слава да му се смееш на Антирихардсон, тоа значи да го тепаш веќе паднатиот: и без тебе целиот свет знае дека тоа е никаков писател, но ако му се смееш на Ломоносов или, штом го посетиш театарот, ги навредуваш славната Лесаж и Делпи, тогаш со тоа даваш знак на надмоќ на твојот вкус, што ниту со толку великите таленти не може да биде задоволен.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Труди се да го заслужиш и ќе бидеш награден; но, немој да бидеш низок и да се шегуваш okno.mk 121 со она, што навистина е достојно за исмевање - тоа е знак на слабата фантазија, ако младиот човек им се смее само на смешните луѓе или работи; остроумникот на нашето време треба да го одбегнува тоа и да си го остри јазикот на сметка на почитуваните луѓе.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
А уште веднаш, штом го изврза последниот јазел за дебелиот пар над своето лице, клепките му се спуштија со ужасна неумоливост.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Наскокнаа да го погледаат уште еднаш штом го чуја како се оддалечува, наскокнаа сите барем така да го испратат, се наредија на сите отвори од бараката и гледаа по тој темен човек под сината месечина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Заспа уште веднаш, штом го сети допирот од перницата под својата глава.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Еднаш мореше да се најде, тоа се знаеше уште веднаш, штом го сети она бавно будење, а сега беше тука.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но, штом го имаше во раце, сметаше дека можеби содржината во него ќе ѝ послужи да има адут повеќе против "натрапникот", кој ѝ ја украде љубовта на Томо.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И само затоа што речиси во истиот час, веднаш штом го пренесле кај делениците Акиноски, Јосиф Акиноски, со усвитен нож му направил операција, му ги извадил куршумите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ете оттогаш, од ова време минатата сабота, откога го донесоа Лазора помешечки испружен на кочијата Дамческа и го искачија во гостинската одаја Акиноска, трае оваа возбуда во Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Веднаш штом го добивме Вашето писмо, во взаимноучетелното училиште „Св. Климент“ свикавме општо собрание на кое одржавме кратка но остра реч и во истото тоа време ги објаснивме Вашите писма - и тоа до стрешините и тоа до нас кое е и подолго и понасрчувачко и остави силен впечато.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Туку од кај си беше момчето умно и разумно, штом го остаил умоот, беше се ошутило, како што си било коа било сиромавче, и едно му ја пуштиле невестата при него, тоа му врзало една трешница по врат и ја истерало од при себе.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Се зачудила цареа ќерка, оти да ја удрил трешница.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Веднаш штом го допре виделото, тој како покосен падна наземи.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
„Штом го дозволил ова“, продолжи, „господ е злобен и јас му посакувам да му се случи истото!“ – заклучи отсечно девојчето додека стоички ги поднесуваше своите патила, контрастно опколено со очајното лелекање на возрасните.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Некакво грозно претчувство, страв од нешто за што не беше сигурен што е, помина низ телото на Винстон штом го здогледа кафезот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
15. МУ СЕ ЗДАЛО НА ПРАСЕТО ДА ПОГЛЕДНЕ В НЕБЕ - тоа в корито, божем в колевка, на грб штом го свртат со врела вода поливајќи го за полесно да се гребе белата кожа каде што скарата шарата ќе си ја црта...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
А и воопшто, штом го навалил бесот, тоа бил момент и на растоварување од товарот на настаните што го носел од пред толку години.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Но, штом го сместив во прегибот на левата рака, галејќи го со дланката на десната, со која целото можев да го поклопам, мачето се смири, се скроти така што, мислиш вели: Мене овде ми е убаво!
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Но, штом го отвори пликото, виде дека во рацете држи уште едно тужбено барање.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
И штом го пречекаа Цветко и жена му Цветкојца им рече: - Ви носам пак добра вест за синот...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И убаво свиреше Крсте, та штом го рече „тешкото“, и самиот Пере се фати на танецот и почна да се крши и врти како што се кршеше на сретсело кога правеше ќерамиди.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И штом го виде дедот Петка оти иде кај нив, веднаш се сети дека работата е готова.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Облаци златокоси, дождови темнооки, Таги мои извишени, ноќи најглобоки, Што ми бегате штом ве иштам Дури лелекам, дури пиштам Од болки-додолки, од маки мартинки, Штом се стишам кога дишам Темното штом го рисам, За да светнам и да летнам, Како птица небесница, пеперуга златница Како миризлива стих-латица Како ѕвезда крилатица?
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
И додека си ги бришевме солзите и престанавме да липаме, штом го поминавме тунелот, слушнаме пробивен и писклив женски глас: - Доаѓаат!!!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Мамооо!!!! – викна момче од камионот што возеше пред нас.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А кога дојде Маријанти, штом го виде таков рече: - Ова дете е будала, - и го прати во лудница.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И се слушна глас: „Дојде Ѓорѓи будалата“ и сите истрчавме и се собравме околу пајтонот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Влегува во ресторанот и веднаш незадоволно ги намрачува усните штом го здогледува шишето „кока кола“ пред мене.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Штом го допи, издивна и се задиши како кога човек ќе се искачи на некој висок рид, но сепак радосно и гордо им рече на другарчињата: - Деца, испив десет шишиња!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Штом го изговори „откри ми се“, момчето, насмеано и победоносно скокна од јаболкото, од големиот црвен плод што за сето време стоеше пред нејзините очи, а кој таа не можеше да го види.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Почнав да трчам веднаш штом го слушнав и Дино како завива.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Отспротива сјаеше и кујната, во која немаше ниту еден сад во мијалникот, ниту едно чиниче на масата или ноже на плотната.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Но штом го вели тоа Дедо Мраз, така е. – дополни старешината.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Штом го допрев телефонот тој се отвори, распадна на делови.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Нема да ви го прераскажувам тој расказ, само ќе ви кажам дека тој волшебен збор е „молам“, и само толку да ви кажам дека детето што пред да научи да го употребува тој збор било несреќно, никој не сакал ниту една желба да му исполни, зашто било остро на јазикот, но штом го научило волшебниот збор „молам“ сите желби почнале да му се исполнуваат.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
И штом го изговорив ова прашање, лицето на мајка ми се смурти.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
За Шишмана не се плашеше; кога ќе му тропне третото камче тој ќе искочи како откачен од федер. Штом го чуе да падне.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Не знам зошто, ама штом го видов него толку многу бев одушевен од својата намера што, без да знам од кои причини, како од туку-така, без збор да му речам, се пресегнав, го фатив за главата со двете раце, го повлеков кон себе преку масата и го избацував среде челото.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Дончо се чувствува слободен штом го нема Мурџо и сака да пронушка околу куќи, тој не ни знае какви овошки има бабата Перса, само штом ќе го направи првиот чекор и тоа на онаа страна каде што е куќичката на Мурџо, Мурџо застанува пред него со оклештени заби.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Но глеј беља: штом се допре до креденецот - стана златен, штом го фати ножот - стана златен, место убавиот мек лебец - во раката држеше голема грутка злато...
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Оди си! - смуртено му рече таа. - Не си ми пријател штом го навредуваш стариот даб!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Штом го виде, Билјана стрча кон него и му се закачи за раката.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)