Тоа барем го имаме во неограничени количини.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Еврејската клетва го стрефи сосема неочекувано, но тој барем го имаше искусено дното за разлика од татината галеница на транзицискиот арамија.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Судејќи според изразот на лицето, тој беше интелектуалец, иако, од друга страна, требаше да се биде внимателен поради густата брада што оддалеку потсетуваше на иње и очигледно беше одвратна за допирање како тркалото за острење.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Презимето на тој човек беше Сухов - така барем го нарекуваа манастирските чувари.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Барем го вратив онаму, од каде што беше тргнат, мислеше, барем го натерав да се врати во својата стара шума. Беше слаба утеха.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ова што штотуку го изнесов тука, се разбира, не е теорија за она што ја предизвикува машката хомосексуалност.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Не, понудив, признавам, шпекулативен приказ за начинот на кој некои поединци (и геј и стрејт) се здобиваат со машка геј-културна ориентација, чии координати се протегаат до полињата и на сексуалноста и на родот.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Мојот приказ е апстрактен, крајно шематски и несомнено симплистички, но барем го крепи извесно количество емпириски докази – имено, доказите што ги дава една критичка анализа на машките геј-културни практики и на пошироката културна поетика врз која почиваат.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Таква анализа зазема поголем дел од книгава.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Барем го затскрила она што сум го правел, за срамот да не ми биде уште толку поголем.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)