Ете, тоа си го помислив, додека се обидував да навлезам во онаа голема радост на Рајна; зошто да не ти речам барем тебе: се чувствував како да сум влезена во некоја голема свечена просторија.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
„Ах, тоа си ти никаквецу, барем тебе Господ те прати, инаку овде... “, се вмеша Авдотја Игнатјевна.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Со него нека ти почне приказната, а потоа терај потаму... и барем тебе не треба да ти објаснувам, води ја приказната во позитивен правец, разбираш...
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Авдотја Игнатјевна, ме паметите ли мене; паметите ли како пред петнаесеттина години додека сѐ уште бев четиринаесетгодишен паж, вие ме развративте?“
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
„Ништо“, рече Едо. „Баш ништо. За жал. Барем тебе ништо не ти значи.“
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)