Прво: на кој начин на маниристите им се укажува апсолутното доколку е божество и дали овој таинствен хиероглиф, кога во маниризмот настапува “деформиран” или “конструиран” или дури “апстрактен”, во некоја изворна смисла е религиски легитимен или не е?
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Друго: дали тие два изворни геста можат барем естетички да се “интегрираат”?
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)