Ако воопшто е можно некогаш и некаде песната и да исчезне, бездруго нејзиниот крај ќе го засегне јазикот, барем толку колку што јазикот бил засегнат и со почетокот на песната.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Еден овдешен граѓанин вели дека доволно е да имаш малку памет малку среќа ил само среќа и иницијатива, за да можеш да спечалиш барем толку за да се нахраниш со она парче леб и риба што се продава во кајаците кај „Галата“.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Секогаш кога ќе ги чујам луѓето како велат дека не можат да комуницираат, си припомнувам на една реченица од социјалниот сатиричар Том Лерер (Tom Lehrer): „Би сакал сите луѓе кои се жалат дека не се способни да комуницираат да бидат барем толку учтиви да замолкнат.“
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
А јас знам за себе барем толку дека сум совршено несовршена во сè!
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
„Ќерко, јас те разбирам, ти си најуба девојка во Битола, колку шо си уба, барем толку си и умна.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Новите потврди, навистина, бараа ново молење и уште толку ново чекање, но установите што ги издаваа беа барем толку мудри да не се селат многу подалеку од центарот на градот - како што тоа го правеа гробиштата.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Дваесеттиот век отвора промена во свеста којашто е барем толку суштинска, колку што е просветлувањето што го донесе Ренесансата.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Како што се раѓало и што умирало дрвото на недостапна планина, според однапред предвиден план и неизбежна јасност на строгата природа.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Што можело да се стори да останат барем толку колку што се, дрипави, боцкави, суви?
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Значи, зборовите Ritorna vincitor! веќе се многу оптоварени со драматична иронија во самиот текст на Вердиевата опера, а ирониите се умножуваат кога тие зборови ги цитираат и ги користат геј-мажи повеќе од еден век подоцна во контекст на некој локален натпревар.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Но, тоа не е сѐ.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Цитатот имплицира, прво, меѓуродова идентификација од страна на геј-мажите, културен однос со женственоста – на барем толку укажуваат женственото кодирање на самата оперска форма и женскиот субјект на изговореното што авторот на известувањето во шкафчето и неговиот читател го цитираат како стомакозборци.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Во прочуената арија што следува, таа се грчи од ужас и од збунетост поради чувството што предмалку го изговорила, повторувајќи го, од јад и запрепастена, велепредавничкиот поздрав што му го рекла на својот љубовник и си ги коментира предавство на татковината и на татка си кое се подразбира, размислувајќи за растргнатоста меѓу еротската љубов и патриотската љубов, меѓу семејството и сопругот, меѓу должноста и желбата, па ги моли бозите да ѝ се смилуваат во таа нејзина гибелна и абјектна (несомнено и гламурозна) положба.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ване беше барем толку присебен да му остави на Азис банкнота а не металка, промрморувајќи „за телефонот”, и да му ја стисне раката во отсуство на друг другар.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Како омацурен мачор потоа, кога реферираше во Комитетот со наведната глава, чекаше за казна него прв да го затворат, но другарите само му свртеа грб и нему му беше јасно барем толку дека е свршено со неговата кадровска кариера.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Во такви услови, правењето на културно списание кое држи до некаква си компатибилност со светските културни случувања, и кое не е само одвратна локална збирштина на паланечки трубадури што така, будалесто безглаво, ќе заталкаат и во 21 век од своите деветнаесетовековни собички на еден елегичен националромантизам - е прилично деликатна работа која бара барем толку идеализам и романтизам колку што имало во вистинскиот 19 век, кога публиката (на Маларме, на пример) се броела на прстите од рацете. 4 Margina #10 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
„А кој знае, можеби Иван Степанович самиот ѝ покажал со прст на него. На мој Ролан“.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Да била барем толку умна па да побарала некој рамен во убавината на маж ѝ, ќе се ослободила и себеси а и својот пород од несреќите што ги предизвикува непромисленоста“.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)