Ако истата таа пирамида се сврти наопачки на дводимензионален цртеж (на хартија) би изгледало како пентаграм.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Полицаецот: Убаво би изгледале! Ве предупредувам: дури и на издишување, не сметајте на сомилост од пандурите: пандурот е без милост.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Од друга страна:
озонскиот ѕид е пробиен
пролетта без пролет
од студ не се чувствува
должината на денот
оваа 1991 година
ни една ноќ без војна
и сѐ така:
сликите без перспектива
од којашто би изгледале
стварите нестварно
обичниот свет необично
без контекст во којшто би прозбориле
без светлост со којашто би нѐ магепсале
а нема уметност, нели (!)
агол на гледање ако нема
ако нема прекумерност
особеност
ако не шушне духот
ако не се поместат границите
видливото;
јазикот нагрден
сетилото за говор закржлавено
граматиката без усет за ред
ој додо додо ле
„со цел уривање на системот“
„во името на слободата“
„прашање на стилот“
„во претходниот ден“
„голем број на бегалците
на исчезнатите...“
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Би изгледало дека да се биде геј подразбира цел став и цел состав од вредности, цела културна устроеност.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Многу работи би изгледале поинаку ако се седне трезно да се разговара. ПАНАЈОТИС: Точно.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Оваа раздаљина, ако сакаме да ја објасниме со свои зборови, би изгледалa нешто као: од Скопје до Хонгконг на исток, или уште посликовито - од Скопје до Венецуела на запад.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Навистина колку убаво би изгледала куќата на соседот кога оџакот би бил како саксија.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)