еве (чест.) - кој (зам.)

„Ех. Еве кој се знаеше со Уртето... Мише со него има бидено другар.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
156. Кои се тие историско-културни услови што нѐ присилуваат: прво, да си создадеме свој литературен јазик и, второ, да си го избереме имено централното наречје? Еве кои.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Стариот даб се зарадува и си помисли: “Еве кој ќе ме развесели“ - па ги разниша гранките да го поздрави славејчето и рече: - Запеј, славејче! Развесели ме!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)