Ако неговото благословено раче засее - и камењарот клас ќе исфрли, ако кон штркот, заштитникот куќен, се прекрсти - еве му внуче.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Друг еден старец, бел колку и Богдан Јанков, инаку син на оној Јаков Иконописец на чии икони светецот Никита имаше понекогаш лице на селски муцач и насилник, пропушташе низ прсти килибарни зрна и се кикотеше - еве му го на попот, сега и од друг ќе се раѓаат ангелчиња со кадри.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ме заборчивте, ма еве му плаќам.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)