Јас го пренесов францускиот карактер на руски букви, што е многу тешко, но излезе успешно.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Еве уште едно прекрасно и оригинално писмо... Тоа е руско писмо, писарско, или ако сакате, воено-писарско.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Сакавте да бркате мене и Сефедина со аскерот, еве уште осумстотини души ќе раѓате, дури не се умирит овој пис милет, — им зборуваше Арслан на коџабашијата и другите селани кога идеа да се плачат од зулумите на дивите Анадолци.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И, еве уште што: божем многу ослабел во затворот и прва работа му била да нарача котлети и шише шампањ.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Помислив, еве уште една нестрплива млада ждребица пред трка.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
А дали се трпеа зулумите од овој алабак табури?
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Еве уште еден доказ за импровизираниот државен удар, за кој ми зборуваше синот Бургиба Јуниор.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
А јас, ете онака, Петрович... шинелов, сукното... еве гледаш, насекаде на други места е сосема здраво, малку е правливо и изгледа како старо, но ново е, само ете, на едно место малку е онака... на грбот, а еве уште и на рамото, на едното рамо, малку се излити, а еве и на ова рамо малку – гледаш, и тоа е сѐ. Нема многу работа...
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)