ене (чест.) - онаму (прил.)

Шејтановидното старче одговори како санким прашањето да го очекуваше: „Ене онаму над мостот, преку онаа другата река, да ѝ ебе пес мајката...“, рече промламуштувајќи уште нешто нечујно што во превод за Едо значеше „и нејзе та и вам кои кај неа доаѓате“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Иван Степанович седи ене онаму, на оној стол.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Свратил, како што рече, онака, случајно, на минување при враќањето од средбата со некој нивен Сергеј, образован и умен кој специјално и со задача пристигнал од Скопје.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Ене онаму, отспротива, во онаа куќата со оној дрвениот балкон без ограда. Вратата е заклучена за да не падне некој да се отепа.“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Љубушка, ене онаму е вазната.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Тие знаеја дека од него помош не можат да имаат, но како да не се занесеш во надеж кога ене онаму од ридот да скочиш низ баџа дома на софра ќе се најдеш.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Таа седеше ене онаму, каде што сега стои.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)