Оној кој не знае најпрвин да го отстрани пајакот што демне над словото, тој само оддалеку чита и не разбира; само оној што ќе ја отстрани пајажината од пред очите ќе го види словото како видение, откровение и ќе разбере, оти ќе ги чита не само зборовите, туку и гласовите, боите нивни, белините меѓу нив и редовите.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Му замалел веќе и гласот, нема сила да заплаче.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Зарипнав од викање, што се вели и гласот свој не си го познавам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И гласот на водата ми доаѓа испревртен, од некое друго време.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Па и гласот, душата, никогаш не излегуваат еднакво, го лутам Јоанидис.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А ти се вика, ти се рика, што се вели, ама си го прекасуваш и гласот, не го пушташ.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Му се јави и гласот, му се поправи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Што си ги стегнала нозете да не може и глас да ти помине меѓу нив...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И откако го истресува гостинот од снегот како што се тресе нежно дрвце в бавча, се свртува Танаско и на слабата светлина го забележува вчудовиденото лице на Пелагија и како што ја открива неа и потаму крупната снага на Чана, така и гласот му папсува Скап гостин,Пено мори, скап гостин дур уд Вујвудина, уд Гакову...
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Денот помина вообичаено, со кафе, појадок и ручек, и со долги разговори на Пела со Мурџо во кои таа му кажуваше како стигнале до училиштето, за големиот број на дечиња како неа сите фатени за рацете од мајките и за големата училница со три реда клупи и во секоја клупа по две дечиња, Учителката убава убава убава, ти велам, и гласот мек, топол, како на баба Перса и на мама Пелагија, а мене ми личи на Богородица од црквата преку големата река!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Имаше дури и гласови и дека татко ми е поврзан со странски разузнавачки служби, со три во исто време!
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Но тие не беа толку наивни па да му поверуваат, зашто и гласот на Чанга трепереше.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
А после чувме и гласови, вели, дека во еден полк се разболеле деветстотини војници. 190
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)