Кај што и тревата се држи ко мачката со ноктите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Навистина, само самовилска светлост можела да ги изгони сенките на сомневањата.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Но таква светлост народецот на вилаетов не познавал и не мислел или не се надевал дека ќе дојде еднаш, дека ќе шурне незапирливо од море или ќе се спушти од планински врв да ги облагороди со утеха и тревите и луѓето.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Отсекаде рига оган: гори и тревата и шумата, нѐ засркнува горењето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Таму и камењата ме познаваат, што се вели, и тревите ми се пријателки.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)