Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

А козите... ќе се спасат само ако летнат кон небото... Тие и без тоа ќе завршат во небото. Немаат друг пат...

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

А тие, мајка и татко, остануваа и без леблебии.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Меѓутоа, има и нешто повеќе од сето тоа, од арбитрарните декрети на власта, а тоа е сказната што ни се нуди низ романот Времето на козите, на романсиерот Луан Старова, сугерирајќи ни, а и без тоа некогаш да се каже, дека грешките и лудоста на режимот не беа во диктатурата, туку во феноменот од кој произлезе диктатурата, односно од идеолошката аберација.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

За саемот Солун остана и без железничка врска.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Тој, иако му се паѓаше некаква улога на предводник и закрилник, не чекаше долго да му ја предаде иницијативата на Ордета, и да се пушти да биде воден од своето крштениче, на кое и без тоа му домачне да го гледа како се тутка и како одвај прозборува по некој збор, со загубен глас, на оние две-три места каде што прашаа за стан.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

„Ајде кобници бре - им свикуваше тогаш Гога - уште не ви е јасен планот за кај сте? Јас ќе ви кажам и без Библијата!“

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Зазбивани соопштуваме... Но и без тоа тие веќе се приготвиле.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

И кој да ги убеди дека луѓето што се делат едни против други на крајот остануваат и без гаќи и без татковина?

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Кој да им одговори на туристите во Галилеја?

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Жан: Можам да те скинам и без докази.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Нема да ги спомнувам другите поединости кон кои упатуваше поткренувањето на раката што го водеше мојот поглед кон тумбата, бидејќи уште веднаш сфатив дека нејзиниот избор не беше случаен.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Сетив дека тој миг беше проследен од секавицата на задоволството што помина по нејзиното лице; а ваквото чувствување на моментот беше означено и со успорувањето на нејзиниот чекор кој и без тоа беше прилично бавен.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Тие придодавки ќе се добиеја и без капка крв.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

И најпосле, ако Организацијата и македонската емиграција во Бугарија, особено оној дел од неа што има или државна служба со убави плати или се занимава со журналистика и со тоа има убави доходи и големо влијание на бугарските работи, така што се јавува со кандидатура за министерски места во Бугарија или си има други згодни потфати, -дали, велам, и без помошта на таа наша колонија е возможно некакво особено пројавување на нашата преродба, а имено во таква смисла како што ја спомнав, т.е. во полно одделување на нашите интереси од оние на балканските народи и во развивање меѓу македонската интелигенција и народот македонско народно самосознание?

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Не покажува ли тоа оти пошироки реформи од оние што ни беа дадени ќе можевме да добиеме и без револуција, а само со вешти, мали народни движења?

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Луѓето се насмеале кога попот им рекол дека животинчето му е како син и дека се вика Армодиј Давидовски и дека е заведен под реден број во црковната книга на родените, од татко Доситеј и од мајка Природа.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Со секој чекор како да ѝ бабреле високо кренатите гради под кошулата, Меката кожа на лицето со прво руменило на младото сонце внимателно ѝ била покриена со дамки на проѕирно злато.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Тој тоа ти го кажал утрово за да си ја олесни душата или да те смекне и побарал да му донесеш леб. Добро, тоа го знам и без тебе.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Фиданка Кукникова, змија, со презир но не и без восхит шепнал Адам Лесновец. - Била држанка, станала жена, сега е распуштеница.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Ти тоа го знаеш?“ „... се борел во четите на књазот Карпош, потоа сам.“ „Добро“, се согласи.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Веднаш оној главурдест Никодим смекнал од голтка благословено вино и од некои свои сеќавања за секакви улави старци од селата под планинската црногорица и радосно рекол дека сепак започнува моторизирањето на неговата идна дивизија - мајор е, ќе стане полковник, ќе дотера и без да го читал Марксовиот Манифест до комунистички генерал.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ги слушаше како завиваат од двете нивни волчешки посоки, останат сам и увиснат, загледан во својата падната пушка во снегот под себе, токму на она место, каде што само до неодамна стоеше неговиот мршар, сега сосема сам, и сега дури и без него.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Пред селото застана крај својата нива и го извади лулето. Ќе те изорам и без коњ.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Но и без да погледнам знам дека куп подвижни кумулуси го составуваат од бели облаци ликот на големиот Сталин, од студените дни Јосиф Висарович Џугашвили. Тој, ти кажувам.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

„Останавме и без тоа малку жито што ни го даваше кметот...“

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Молчеа. Безмилосно но и без бес ги покажаа забите.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Ех, кога народот стрела и без нишан има фајде - КУРШУМОТ НИЗ ВРЕМЕТО, велат, КРИВЕЦОТ САМ ЌЕ ГО НАЈДЕ!

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

И ми создаваа идни сеќавања што ги кажувам и ќе ги кажувам, макар и без некој ред.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Оваа збирка на залудни мисли се вика „Бед Инглиш“ (во чест на мојот нов, маќејски јазик), со поднаслов „Иди Даре, кој те ебе, може Вардар и без тебе“.

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Зоки и без тоа се плашеше по малку од Драган, зашто Драган беше некаков си извидник, а извидниците знаат да откриваат секакви тајни – а сега се исплаши и од другите деца, па се склупчи и рече: - Не сум јас. Нели нема да ме тепате?

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Но овој му свика: „Не може; и без тебе ќе го закопаат...“

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Зад иконата во собата, Висар наоѓаше црковни книги; читајќи ги, му стануваа сѐ поинтересни: соништата сега му беа исполнети со рајски убавини и чуда; тие книги сега не му даваа време да размислува за смртта, за стравот од Зенула; престана да размислува што ќе биде кога ќе му го забуца куршумот Зенула: како ќе изгледа тој бодеж: ќе личи ли на трн, на игла или на врв со нож; и кај може куршумот да го погоди: ако го погоди во нога - ништо, ако го погоди в рака - пак ништо; знае дека можат луѓето и без рака и без нога; но ако куршумот го погоди в глава, в срце, што навистина се случува тогаш со човека: како настапува смртта, како изгледа тој миг?

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Но што вреди: во најмачните моменти кога војниците го решетаа училиштето со куршуми, жена ми го молеше бога за спас; го молеше да се смилостиви и да ни помогне; но ете што стори тој господ: ме остави и без неа и без детето, пуст и чемерен довек...“

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

- И без да ми се обратиш со збор, ги чувствувам твоите воздишки!

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

Помислуваше, со надеж и без да сака да верува, дека сево ова, сепак, е некоја војничка далавера.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Дедото Петко, зборувајќи за селото, пренесувајќи поздрави од едни или други, од блиски или далечни, донесе и една приказна за тоа како купил место за нова куќа, го платил местото, а останал и без место и без пари.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Сега останав и без стрико ти, вели, брат ти и сестра ти ги криеме во Лариса...