и (чест.) - сега (прил.)

Ете, и сега, при последната мајчина рожба, крај мајка ми, во борбата помеѓу животот и смртта, беше нашата баба Русинка.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
„Тој човек“, реков јас, „им дал на маказарчани црква, иако сета работа околу црквата не ја финансирал тој, им ставил крст на неа, не еден, можеби два, им обезбедил камбана, учител за црковното училиште, им ископал бунар, а им го поправил и мостот каде што се денес продавниците на Маказар и кој и сега има потреба да биде поправен или да се изгради нов.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Па и сега, еве, овде во собава во Маказар, во С. исто така, како и на мноштвото патувања низ светот, во разни земји и градови, низ сите години, стоеја и стојат раскинати кутии од бишкоти, разни наполитанки, чоколадирани и нечоколадирани, за да се најде, конечно, онаа запаметена, некупена и неизедена бишкота.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Еве што вели тој самиот за себе и за неговото родно место: „Маказар беше и сега е големо село и на важно место.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И сега денес по снагата ми минуваат трпки.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Никој неа не можеше да ја разубеди во тоа. Еве и сега се случува истото!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Таа е свикната на овој мебел. Во овој салон е израсната, во него созреа, тука деноноќно вежбаше, дури и сега во него создава музика, додуша сѐ помалку своја, сѐ повеќе туѓа.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Еве и сега како скакулци се нафрлија да пустат земји.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тој и сега мораше да го бара предметот на своите чувства, независно од тоа што станува и како станува.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Напати, баш како и сега, на Улицата на стариот цвеќар во Истанбул, се прави трампа на стари фотографии и пожолтени сни и педантно се сортираат сите биле-поминале гушки.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Напати, баш како и сега, од Улицата на стариот цвеќар во Истанбул, се фрла директен поглед на Параходот ми пристигна, сосе очите расплачени и устето насмеано, и баш тогаш повеќето цвеќиња молкум земаат починка до новото распупување коешто мигум ќе втаса, со секое вселување на нови спомени во старите куќи.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
- Пикни ја и сега, ако не ти е срам да се пикнеш во мене.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Така беше и сега: полека, а тоа само јас го гледав, се претвораше во несреќно орудие на злобата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ја сакав Луција, ја сакам и сега, и покрај тоа што ми го стори.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И сега не веруваа, иако, како што реков, пред да стигне Филозофот, стигна вест за чудесата со отркивањето на моштите на Свети Климент, пречесниот римски папа што беше маченички удавен в море.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И, од гнев кон предавството на Земанек, реков дека и сега можам да испеам, ако сакаат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Една од потврдите дека тој престој вистински се случил беше и партизанската блуза. Веројатно паметите дека ја носев.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но и порано а и сега сум сигурен дека престојувањето на партизаните во нашата куќа не е измислена приказна и обично женско озборување.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ако селското население и сега си зборува како што си зборувало и понапред и зборува одред низ цела Македонија само на еден словенски јазик, – во градовите, редум со бугарските машки и женски гимназии и основни училишта; насекаде ќе најдеме и српски.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Што има бидено во средните векови, зошто да не може да биде и сега?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Историско-културните услови секогаш господареа во создавањето на литературни јазици, господарат тие и сега.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
По борбата на бојното поле ќе настапи време да се бориме на културна почва, и во тоа време, наместо да имаме можност да ги ползуваме плодовите од пролеаната крв и да напредуваме културно, ние и тогаш, како и сега, ќе треба на наша штета да ги помагаме ту српските, ту грчките, ту бугарските интереси.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
- Ќе видиме, ќе се спогодиме. Ни досега не сме живееле од туѓо.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- И сега, кој со кого ќе се здружи? со очај рекол Орлен Шумков.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го сети тоа свое испраќање како стои тука во таа безгласна застојаност, и сѐ, што можеше да стори, беше да се наведне и да го подигне на своите раце тој свој малечок другар, што и сега почна да му ги лиже прстите.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но самјакот и сега само продолжи да ја развева во една пепелничава виулица сетаа таа снежна целина пред себе, една таква виулица не можеше да направи ни најсилниот ветер, додека тој продолжуваше да нишани и понатаму.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но, оној нерез сега заминуваше нагоре, а тој пукаше уште еднаш и знаеше дека и сега го погоди.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Сета твоја мудрост е да бидеш ждребец и само... - И сега ли мислиш така?
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Наутро, во 5 и 30 часот, го возев „оној“ на работа во студиото на Рокенрол продукцијата, каде што со Роберт Јанков ја снимаа во живо емисијата „Здраво Македонијо“, што и сега оди на Канал 5 ТВ.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Секој ден сум те хранел, секој ден. Тоа и сега ќе го сторам, последен пат, Цезар.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И сега и утре да молчи ѝ кажувам, и да молчи сѐ дури не помине луњата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Па ние одамна не сме се омрсиле, вели Дуко Вендија, може и сега да нѐ причестиш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И сега знам случајноста не е случајност... нашата е со причина... да бидам Јас кога не си ти.. и да бидеш Ти кога мене ме нема таму..
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
И сега кога чека повторно... таа се движи по патот на судбината со надеж.. дека сенката ќе ја снема .. дека повторно ќе биде онаа која е, кога е со тебе...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
И сега да не чујам веќе ништо! Ништо, разбра? Бегај в соба! “ викна Таки оштро.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
И сега се сеќавам на нив, долги како стршлени, тенки на средина, небаре конец. Лазат една врз друга како да косат. Со двете раце ги удирам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Дури и сега, се разбира, нема причина или оправдување за вршење мислопрестап.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но, како и тогаш и сега, се лажеш себеси. Јасно ми е како ден.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Оттука и сите селани — чорбаџии, се разбира, му беа познати на спаијата, а и тој ним, та и сега, кога им стана спаија, си идат како кај „свој човек“.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Не ми се верува дека и сега е така во Македонија Ако има божја правда не би требало да е така Зошто инаку би ми кажувале сите дека Македонија Е европска земја во изградба А самите Македонци едно време далдисани Од братството и единството и затрчани по ударнички значки Самите Македонци значи велеа Дека додека трае обновата и изградбата нема одмор А богами начув дека и во последно време Чекореле преродебенички и надградено Иако не разбирам баш точно што е тоа вели Папата Сепак верувам дека еден ден ќе здивне и тој народ Иако никогаш не си начисто со народите чиишто водачи Немаат поумна работа па катаден повторуваат Дека имаат библиски корени Бетер се од папагалите какаду некои водачи на Македонците На кои јазиците им се одамна отечени од извикување празни пароли Ако продолжат така на некои водачи на Македонците Можеби ќе им паралдисаат и очите Од непрестајно гледање во огледалцето од приказните Коешто вешто ја мамело грдата сопственичка Дека најубава на светот е баш таа Така непредвидено ни скршна муабетот со Папата На македонски теми а јас не му кажав ништо за тоа Ни а ни б не реков иако од порано бев чул во близина Некои доселеници како на глас викаат Македонија на Македонците Викаа нешто и за земјата на земјоделците Од што разбрав дека Македонија е земјоделска земја Викаа нешто и за Солун дека бил нивни Ама едни други доселеници викаа уште понаглас
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
- Така се правело во Илинденското востание, така и сега се препорачува - одговори мајка му.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Не помина многу, камионот експлодира. Дури и сега ми се заглувнати ушите.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Офицерот почна да брои на германски: - Ајн минутен, цвај, драј, фир, финф!* - но и сега никој ништо не рече.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Но јас и сега прашувам: од каде, по сѐ, тој агон да се бара секогаш правиот збор од каде тоа тесно грло тој застој во којшто ферментира минатото, заедно со детството и младоста и она кое следи потоа сето фрагментарно, немонтирано искуство, живот наречено?
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Така и сега на Мартина.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Зошто да се враќаме и сега кон тој хаос?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Како што зимоска срната се засолни овде во манастирон од глад или потера од волк или нешто друго, таа така и сега е дојдена од мака.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Немаше други прашања и размислувања сѐ до овие мигови, ама и сега, не беше прашање, туку констатација.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Вечерта, додека ја стискаше својата Пеличка во своите веќе пресушени гради, знаеше дека достојна се оддолжила како со враќањето на коските на дедо Костадин, така и сега, со враќањето на нивните внучиња кај своите родители.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
И сега гледај една смешна ситуација: грчко-италијанскиот фронт е пред Тирана, а ваму цела Грција е окупирана од Германците.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)