ли (чест.) - си (гл.)

Ах, мако! Ах Македонијо мачна! Од што ли си толку мачна?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
- Ти ли си тој што ја напиша таа погана книга за умрените на Балканот!
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Тогаш тој пак тропна и викна: - Домаќине, тука ли си? Отвори, ти иде мил гостин!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Дури тогаш домаќинот го позна и радосно извика: - Ти ли си, бре Гоце? - Јас, ами кој? - му одговори Гоце.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Ти ли си? - пак праша затвореникот, како да не им веруваше на своите очи. - Да, јас сум.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Грегор, Грегор ... добро ли си? Го потапка по грбот неговиот пријател Мел, исплашен дека ќе се задави.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
„Подготвен ли си, Шабтај?” - праша одново Гласот на хебрејски.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Но мајка ми - Нем ли си? Зошто не зборуваш.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
ПОКЛОН(ЕНИЕ) - Еден клон се поклонил пред Е.А.По. „И ти ли си ми поклоник?“, прашал По. „Не, јас сум покојник!“, се пошегувал клонираниот тип. „А, сега ме поколеба...“ рекол По.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
- Денко, - одговори момченцето. - А сам ли си? - Со татко ми, и со инженер Александар.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Геро, ти ли си? - Јас, ами кој? Кога му го ослободи рамото за да му ја протресе раката, на Ване му падна цигарата од другата.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ти ли си ми сега таа слатка болка што здивот ми го одзема кога ќе се насмеам?
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
- Мамо, мамо! - се развика Милка уште од вратата. - Тука ли си?
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
МИТРЕ: Анѓеле, готов ли си? Ајде, излегувај!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
- Чекај, ти ли си тоа, Доце? - Јас сум, пашо. Си ги заборавил нашите закони.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не исправајќи се, избезумен од надеж дека го дочекал мигот во кој ќе се прости од маките, голиот поп без двоумење покажа со рака кон домаќинот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Сигурен ли си?“ му викна бегот. „Погледни го убаво ако бараш дерман.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- А ти, честит пашо со чалма на окото, дојде во Лесново по воденички камења а се вртиш околу тресиопашки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На отворањето од вратата Луков отскокнува и го управува револверот кон вратата. Методи застанува.) Сам ли си?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ЛУКОВ: (Го зграпчува за јаката и го растресува.) Сигурен ли си?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Тоа ковчеже, тоа што го сохрануваш, чуваш, Ти ли си? Твое ли е?
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Затоа со шепот се ведне кон седнатиот партизан, како да ја чува тајната на своето прашање: - А ти, синко, од овчарите ли си?
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Братче, нарачај и за мене. Под другиот закрцка расклатениот стол и го пресече баритонот. - Зошто, ти нем ли си?
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Во мрачкото беше: кокошките легнати, пред да ме стегне забот, слушам: - Јонице, мори, вика некој однадвор, дома ли си или не си, Велико, слушам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Болен ли си, Оче Симеоне?“ На тоа најпросто прашање што го чу во тие дни не можеше да одговори.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„Џулија.“ Без одговор. „Џулија, будна ли си?“ Без одговор. Спиеше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Виновен ли си?“ рече Винстон.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„ Џулија, будна ли си“ ? рече Винстон.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Му рече Марин Крусиќ, кога момчакот на враќање ги растовари рибите, излезе од чунот, и кога сфати дека го чекал, му пријде, како на нешто неминовно, како на судбина: „Ти Влав ли си?“ го праша овој.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Зарамнети брегови безгрижие ти ли си сон ли е што ли е?
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
СИМКА: Како си, добро ли си? БОЖАНА: Сполај му на господ.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Не ли си помлада, мори Божано, уште коски те држат!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Кога го слушна и Петре Митревиот глас, ги ококори очите, ја отвори широко устата, му се загледа право во очите и почна да муцка одоздола: — Ми ... Ми ... Митре, брате Митре!!? Ти ли си, или твоата сенка?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Знам оти ѓердан веќе не нижеш, знам оти чеиз и ти не везеш, знам, Вело, пусто остана сичко - не ли си и ти аргатка клета?
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
- Ти ли си тој пеливан? - рече цивилот. - Ние тебе ќе те научиме!
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Тука ли си, Трајче? - праша Горјан. Тие му пристапија, се поздравија и седнаа до него.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Луман не му даде ни да се прибере: - Ти ли си тој што не плати! – му свика.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- О, - вели, - ти ли си тој Зоки, а? Та ние за тебе чувме многу нешта.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- Каде ли си досега! Па, ти нормална ли си, знаеш ли колку време те чекам! - врекна мајка ми кога ме виде.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Главо моја – моја ли си?.... Главо моја, каде си – насоне или на јаве?“
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
И трипати се праша: „Главо моја – моја ли си?
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
ДИМИТРИЈА: Како држиш бре, Симоне, пијан ли си?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Постоја така загледан и викна: - Коте ! Дома ли си бре? Кој е? - рече Коте.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
— Ти ли си Бесното, ми вели, а мустаќите ко струни му свират и му светкаат од росата што му се нафатила на нив.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А бре, ти крстен ли си или не си, му велам, на кое име се оѕвиваш?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дотрчал Никифор Абазовски и ќе ме праша: — Жива ли си?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Сигурна ли си! - Марш да не те гледам, тргни ми се од пред очи! Се сврте и отиде.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- Мила, мила, ти ли си тоа? – викнав гласно. Срничето се исплаши и побегна.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Почнав да плачам и плачев долго, многу долго и неутешно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)