Господи севишен, ти ли ни внуши да бидеме судии со твое име на уста од која се испарила ракијата што кришум еден од друг ја пиеме?
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И веќе навистина умирав осамен и заборавен на туѓа двоколка, едни можеби ги тргаа камењата од патот, други му помагаа на еден беден човек да се издолжи на јаже под ветка.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Гледам полнат вода со моето котле и кога го видов дедо ти, како го освестуваат со водата и дека е цел во крв, синко, кога ми дојде една сила, сум зела една ластегарка и им викав: Што правите бре турски кучиња, уште тоа ли ни требаше?!
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)