не (чест.) - влезе (гл.)

Јурам натаму да ги пречекам додека не влегле.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Не дека беа поминале многу денови, не тоа, туку дека видов оти со десет удари со казмата, Јован вадел по дланка земја. Не влегол ни до колена.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но таа не влезе кај него зад братучеда му, како што очекуваше, таа влезе прва и му се исправи убава и насмеана, така што тој се најде смешен во својата првобитна намера, мал и збунет пред неа.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Не остана куќа во која не влезе да ја претресе до корен.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Андон реши: ќе влезе во кафето: Таму, како што правеа и другите, ќе седне, ќе извади пари и ќе го извика со чукање келнерот. Плаќа. Зошто да не влезе?
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Помислувам да му се смилувам и прикаската да ја срочам, така што братучедот Герман, откако ќе влезе во ходникот, да се премисли и да се врати да викне некого за да не влезе во собата кај мене сам, да биде со некого кој ќе му го држи стравот.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Токму така рече, но Фисот му влепи една шлаканица и ја затвори вратата, а Земанек, таа курва, тоа добиче селско, не влезе повеќе.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Кога излегол, со записот в рака, се насмевнал и рекол: „Ете. Ништо погубно не се случи, оти јас само препишав слово отровно, а не го толмачев, и затоа отровот не влезе во мене и не ме погуби.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
(На жетварките, кои, откако почнаа со пеење, седат накрепени на прозорците и со половината внатре.) Ама се заинаетивте: не влеговте внатре да бендисам некоја.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
- Да не влезе мачка... Мачка да не влезе...
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Кога некој ти зборува за борба, за победа, за јунаштво, а не си го видел на прва линија, во долгите ноќни и истоштувачки маршеви под дожд и големи студои, кога никогаш не влегол и не останал заедно со тебе да преспие во влажните и мувлосани земјанки, не зачекорил во калливите ровови, не му посинало рамото од носење на митралезот, минофрлачот, сандакот со муниција, носилката со ранетиот, не те посетил во болница кога си бил ранет, никогаш не каснал мувлосан леб, не пиел вода од матна и каллива локва, никогаш не сркнал од булумачот – изматеното брашно во млака вода, не пасел трева и на пролет не јадел набабрени пупки и младо лисје, никогаш не ти ги видел раните преврзани со валкани партали, загноени, црвјосани, – таквиот не ти е мил...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Така останува сè додека во собата не влезе Иван.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Но, и каде би одел, ако не влезев, мислеше Змејко, која пустина би ја фатил, сам...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Добро е што уште не влегол во куќава.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Беше брзо и подвижно како мачка но не влезе веднаш и јас му го дадов ножот да ја расцепи мрежата за комарци.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
„Жал ми е ако крвта не ме предаде и ако не влезат прогонувачите; ќе сфатат и ќе стрелаат во ликовите на платната.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Види мрави да не влегле во маштеницата, викам, од мравите побрзо ќе зоврие, ќе се скисели, викам, мрави, викам, мрави, мрави, од секаде мрави: во очите, под кожата, во маштеницата, види во маштеницата, викам, а Јон ми се одѕива, не слуша, а ми се одѕива, а мене сѐ ме боли и ме онеспособува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Пример за висока доблест додека не влезеше во казино, коцкарница.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Немаше претпоставки и се прашуваше можел ли дождалецот да го излаже и да не влезе во станот?
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Винстон никогаш не влегол внатре во Министерството на љубовта, не бил дури ни на половина километар од него.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Прозорците ги затворија да не влезе некоја мачка.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Го прочита два пати... Не влезе дома.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Молиш бога само да не влезе ќумбето од 48–ми спрат, што лесно ќе го препознаеш по златниот ланец од 7 кила, маицата до глуждови, малата алкатраз капа, телото на Кинг–Конг и патиките број 54.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Но, она што не влегло во неа, може да излезе неизмерно поупатно за вистинската состојба на апстракцијата.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Но сакам сепак нешто да ви предочам: ваквите неиздржани докрај предлози, поради некоја попатна грешка во нивното реализирање, а чија што единствена цел била да ве вброи помеѓу привилегираните, секогаш се чекор понапред во однос на оние случаи што не влегле воопшто во процедура.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Тој со мајка му, за да му ја исполнат желбата што ја остави пред умирањето, го пренесоа во лимен ковчег во селото и го закопаа во дворот пред куќата во која никогаш не влезе да живее.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)