Го стегна нешто Мечета во грлото и само што не залипа на глас.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Лежејќи замавнав со нога. Отскокна и го бутна триножецот со празен чанак.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Меѓутоа; како сенка зад сенката на својот врсник стоела немата девојка.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Не можев да се здржам да не залипам во тој свој прв ден на понижената машкост и ги слизгав прстите на десната рака по нерамниот ѕид барајќи нешто тешко и силно за одмазда но тој веќе одеше назадечки кон вратата и пушташе да му се издолжуваат забите во отворената уста.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Воздивнувал за да не залипа - сѐ што се случувало било премногу за младоста во таа проклета пролет.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Завиткани во твоето излитено Навахо ќебе, лежевме бакнувајќи се со длабока страст сѐ додека ти не залипа од копнеж.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Се бакнувавме цел ден - цело лето - бакнежи со вкус на разни видови сјај за усни и премногу Кока Коли.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Езерото беше пурпурно, розова занес, бисерен аметист со квечерина, а потоа се потопи во ноќна црнина со чипка од свилена пена.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)