Погледнувајќи го така стражарот, Пискулиев можеше да заклучи дека неговото лице не издава ништо
грозно, ништо што би влевало во човека особено тревога, ами напротив, иако строго, што е во моментов сосем разбирливо, тоа изразува извесна мерка на правичност, а од тоа повеќе на Пискулиева ништо и не му треба.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)