Гледаше и ослушнуваше да види да не лежи некаде ранета.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
И ако замислиш нема педа земја што не е натопена со човечка крв и нема чекор земја во која не лежи закопан човек...
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Тој никогаш не лежел со тебе цела ноќ на плажата во Камакура, никогаш не ги слушал твоите кошмари, никогаш не чул како целото твое детство се менува под тие ѕвезди, се менува и се превртува, додека твојата детска уста се отвара да открие некое ново минато, секогаш она за кое тврдеше дека е реално и сосем вистинито.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Ама волк не лежи и волк не напаѓа на несигурно, вели, ако е лиот ќе мрдне, ќе побегне, си мислам. 256
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)