не (чест.) - прозбори (гл.)

Мајка ѝ на Благуна, вдовица на Васила Јанческа, почина меѓувреме, а главата на сојот Јанчески, војводата Крсте Јанчески, на кого сѐ му зарастуваа месата и кого и новата српска управа го тормозеше, откако го прочита писмото, го здипли в пазуви и два дена со никого не прозборе од своите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Потоа, на третиот ден, кога вечераа, сиот мрачен, рече: Уште тоа треба да правиме, да чуваме српски копилиња.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ниту едниот од нив не прозборе додека не ги испразнија порциите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тие не прозбореа повеќе и, онолку колку што беше можно за двајца што седат еден спроти друг, на една иста маса, не се гледаа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој сѐ чу и виде, но збор не прозбори.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Служи си се сам или викни си ја онаа што ја врти опашката по секој маж што ќе го види, - Ѓорѓе не прозборе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Светлана не прозборе ниту збор, само ја погледна, од лицето на Рада прочита сѐ и тивко прошепоте: - Господе! Дај ѝ памет во годиниве на немир. ***
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
За целото време Ѓорѓе не прозборе ни збор. Погледот му беше закован на полуотвореното деколте на Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Полицаецот почна да урла. Два истрели беа доволни за неговиот глас да се смири и тој и неговата партнерка никогаш повеќе да не прозборат. - Децааа бегајтееееееее!
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Од кога бевме кај баба Мара дома не прозборел. Којзнај шо му има кажано“ рече Тинето.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Знам дека заслужив никогаш да не прозбориш со мене, да не ме погледнеш, иако тоа што го сторив, го сторив најдобронамерно.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)