Не треба да се претерува со такви нешта, зашто има опасност да почне да не разликува сон од јаве... да ги меша...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Вие не разликувате ден од ноќ, го просветувате народот.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Сеедно што, ако беше така, ако свети Јован Крстител го одвел Бошета, остана отворено прашање кое беше чупалето - Божја ќерка?! - кое беше лично како цариче и кон кое и сами Јанческите и сите другите се однесуваа како да е навистина цариче, (Јанчевци од залакот си делеа за да го облекуваат во коприна; дури и градски кревет му купија, го поставија во женската одаја, веднаш под пенџерињата што гледаа во дворот и на гумното и двојно ги зарешетчија), а тоа заедно со децата Јанчески и заедно со сите деца од Потковицата си играше и си растеше со ништо не разликувајќи се од нив, ниту во игрите ниту, пак, во говорот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Прво затоа што ништо не паметам, а второ затоа што немам морал и не разликувам меѓу добро и зло.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Сето тоа минува крај двајцата борци и се таложи во длабочината на свеста, а таа обеспокоена ги гледа и не разликува кој треба да биде оној со кого разговараше, кој внукот.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Зошто од зло позло за
добро?
Зар Оној Горе не чита мисли
и предумисли?
Зар не разликува
Оној-кој-сѐ-гледа?
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Тапо погледна во браќата и остана зачуден; не разликуваше кој е Мануш а кој Јанкуло. „Кој тоа?“ праша.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)